Του Αγίου Χαραλάμπους, μια άγνωστη γιορτή για το Αγγελόκαστρο

Όπως μας λέει ο καθηγητής και συγγραφέας Ευθύμιος Πριόβολος στο βιβλίο του «ΤΟ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ» έκδοση 1998, στη θέση του Μοναστηριού του Παντοκράτορα που ανακαινίσθηκε εκ βάθρων το 1746, υπήρχε πριν μικρός ναός του Αγίου Χαραλάμπους σαν παρεκκλήσι (μετόχι) του μοναστηριού που βρίσκονταν τότε στην κορυφή του λόφου του Μπαλιαλία.

Μάλιστα υπάρχει και δεύτερο θυσιαστήριο στο ιερό του Ναού του
μοναστηριού, αυτό του Άγιου Χαράλαμπου καθώς και μικρό παρεκλήσι του αγίου στον περίβολο του μοναστηριού σήμερα.

Γι’ αυτό τη μέρα της γιορτής του Άγιου Χαράλαμπου γιορτάζει με κάθε μεγαλοπρέπεια το μοναστήρι του Αγγελοκάστρου Αγρινίου την μνήμη του Αγίου Ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Χαράλαμπου του Θαυματουργού, τη παραμονή 9 και ανήμερα στις 10 Φεβρουαρίου.

Το πανηγύρι τούτο το Χειμωνιάτικο του Αϊ Χαράλαμπου δεν ήταν ποτέ ένα συνηθισμένο, τακτικό γνώρισμα της ιστορίας του χωριού. Μυημένοι φαμελίτες, τράβαγαν τον ανήφορο του Παντοκράτορα, σα να μυρίζονταν ετούτο το παράξενο σταυρωτό δέσιμο κόμπων-ψυχών του πάνω κόσμου.

Αν βγάλεις τον Παντοκράτορα δεν απομένει Αγγελόκαστρο λέει ο Καστρινός. Πάνω σ΄ ετούτο το λόφο - ανθρώπινη ελπίδα, είναι η πατρίδα που ξαναγεννιέται ο άνθρωπος. Και όποιος Άγιος εκεί κι αν τριγυρνά, θα ευλογεί πάντοτε στο κατόπι μας. Σ’ όλους χρόνια πολλά συγχωριανοί.

Καστρινός

Η Βιογραφία του Αγίου Χαραλάμπους
Ο Άγιος Χαράλαμπος ήταν ιερεύς στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας και έζησε επί αυτοκρατορίας του Σεπτιμίου Σεβήρου (193 - 211 μ.Χ.). Όταν το έτος 198 μ.Χ. ο Σέβηρος εξαπέλυσε απηνή διωγμό κατά των Χριστιανών, ο έπαρχος της Μαγνησίας Λουκιανός, συνέλαβε τον Άγιο και του ζήτησε να αρνηθεί την πίστη του.

Όμως ο Άγιος όχι μόνο δεν το έκανε αυτό, αλλά αντίθετα ομολόγησε στον έπαρχο την προσήλωσή του στον Χριστό και δήλωσε με παρρησία ότι σε οποιοδήποτε βασανιστήριο και να υποβληθεί δεν πρόκειται να αρνηθεί την πίστη της Εκκλησίας. Τότε η σκοτισμένη και σαρκική ψυχή του Λουκιανού επέτεινε την οργή της και διέταξε να αρχίσουν τα φρικώδη βασανιστήρια στο γέροντα ιερέα.

Πρώτα τον γύμνωσαν και ο ίδιος ο Λουκιανός, παίρνοντας το ξίφος του προσπάθησε να πληγώσει το σώμα του Αγίου. Όμως αποκόπηκαν τα χέρια του και έμειναν κρεμασμένα στο σώμα του Ιερομάρτυρα και μόνο ύστερα από προσευχή του Αγίου συγκολλήθηκαν αυτά πάλι στο σώμα και ο ηγεμόνας κατέστη υγιής. Βλέποντας αυτό το θαύμα του Αγίου πολλοί από τους δημίους πίστεψαν στον αληθινό Θεό.

Με το ζόφο στο νου και με τη θηριωδία στην καρδιά, ο έπαρχος έδωσε εντολή να διαπομπεύσουν τον Άγιο και να τον σύρουν διά μέσου της πόλεως με χαλινάρι. Τέλος, διέταξε τον αποκεφαλισμό του Αγίου, ο οποίος με το μαρτύριό του έλαβε το αμαράντινο στέφανο της δόξας σε ηλικία 113 ετών.

Περί των Λειψάνων του Αγίου Χαραλάμπους δεν υπάρχουν συγκεκριμένες μαρτυρίες. Η μοναχή Θεοτέκνη Αγιοστεφανίτισσα στο Συναξάρι του Αγίου Χαραλάμπους (1995 μ.Χ.), καταχωρεί πληροφορίες σχετικά με την τιμία Κάρα του Αγίου, η οποία φυλάσσεται στη Μονή Αγίου Στεφάνου Μετεώρων. Σύμφωνα με τις πληροφορίες αυτές, η Κάρα του Αγίου δωρήθηκε στη Μονή από τον Ηγεμόνα της Βλαχίας Βλαδισλάβο, το 1412 – 1413 μ.Χ., μαζί με δύο κτήματα στο Μετόχι Μπουτόϊ.

Για την εποχή και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες βρέθηκε το πολύτιμο αυτό κειμήλιο στη Βλαχία, δεν σώθηκαν πληροφορίες. Επίσης, τμήματα της τιμίας κάρας του Αγίου Χαραλάμπους φυλάσσονται και στον ομώνυμο προσκυνηματικό ναό της κωμοπόλεως Θεσπιών της Βοιωτίας.

Διαβάστε σχετικά:
Ο Αγιος Χαράλαμπος και το θαύμα στα Φιλιατρά Μεσσηνίας