γοητευμένος με τις παραδόσεις του τόπου του έλεγε: ¨Σ’ αυτή τη χώρα οι ποιητές κοσκινίζουν το θάνατο επί αιώνες¨.
Στον ποιητή Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας αφιερώνω τους παρακάτω στίχους:
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΤΑΥΡΟΜΑΧΟΥ
Λένε ότι οι τσιγγάνοι κάτω στην Ανδαλουσία
πως στη μυρωδιά θανάτου έχουν μια ευαισθησία.
Πως μια μέρα προτού έρθει με το σκούρο φόρεμά του
τον οσμίζονται, εκείνοι, από την αποφορά του.
Λένε ότ’ είδαν τα σημάδια -τα αόρατα γραμμένα-
πως ο μαύρος καβαλάρης θα καλπάσει στην αρένα.
Αν είναι έτσι έπεσαν διάνα και μακάρι να ’ταν ψέμα
ο Ιγνάθιο στην άμμο μέσα σε μια λίμνη αίμα.
Κι είχε πει: -τι ειρωνεία!- της καριέρας τελευταία
θα ’δινε ταυρομαχία, κι όμως στάθηκε μοιραία.
Ένα κέρατο μπηγμένο στο μηρό του απ’ τον ταύρο
και τον αυγουστιάτικο ήλιο σκέπασε ένα νέφος μαύρο.
ΚΟΣΚΙΝΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ
Ο ταυρομάχος ποιητής
ξανά τον κίνδυνο αψήφησε
και στα σαράντα τρία του
τον ταύρο μες στα μάτια αντίκρισε.
Ήτανε πέντε ακριβώς
όταν ο Ιγνάθιο ξαπλώθηκε
στην άμμο, και μες στο μηρό
το κέρατο βαθιά καρφώθηκε.
Το θάνατο και τη ζωή
στην Ισπανία τα ’χουν δίπορτο
και είχε πει ο Ιγνάθιο
σε χρόνο εντελώς ανύποπτο:
¨Σ’ αυτή τη χώρα οι ποιητές
τηρούν κανόνα απαράβατο
-επί αιώνες, συνεχώς-
να κοσκινίζουνε το θάνατο¨.
από Άρης Μπιτσώρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου