Οι δίπλες και οι ντρίπλες... που έφαγε ο Παναθηναϊκός στο Αγρίνιο

Ο Κώστας Βαϊμάκης γράφει για τον γερόλυκο Τζούνιορ, το ματ του Χάβου στον Αναστασίου και τους "πράσινους" που εκτός από μελομακάρονα και δίπλες, έφαγαν και ντρίπλες στο Αγρίνιο

Ο Χάβος έδεσε κόμπο τον Αναστασίου, ο Καμαρά ξεπάτωσε τον Σίλντελφελντ και ο Τζούνιορ εξέθεσε τα «εγγόνια» του που έπαιζαν στο κέντρο των πράσινων.

Βλέποντας τη σοφία που αποπνέει η ματιά του υπέργηρου Τζούνιορ, αρχικά αναρωτιέσαι πόσα πράγματα θα είχε να σου πει ο υπεραιωνόβιος Σίνιορ, δηλαδή ο Τζούνιορ ο πρεσβύτερος. Και στη συνέχεια μένεις έκπληκτος διαπιστώνοντας ότι ο γερόλυκος αυτός, κατάπιε ολόκληρο το κέντρο του Παναθηναϊκού.

Βλέποντας τον Καμαρά να τρέχει και να αφήνει πίσω του 5 μέτρα τον Σίλντελφελντ σε κάθε σπριντ, ακόμα και στο δεύτερο ημίχρονο όπου λογικά θα είχε εμφανιστεί η κούραση, στην αρχή σου μοιάζει απόλυτα λογικό.

Παναιτωλικός-ΠΑΟ 1-0, το ρεπορτάζ του αγώνα

Μέχρι τουλάχιστον να συνειδητοποιήσεις ότι ο Σίλντελφελντ πέρα από μουντιαλικός, είναι και 8 περίπου χρόνια νεότερός του...

Και τέλος βλέποντας τον Σφακιανάκη από τη μια και τον Κλωναρίδη από την άλλη, δεν έχεις καμία αυταπάτη για το ποιος είναι μεγαλύτερο όνομα και ποιος «τραγουδάει» καλύτερα.

Δεν είναι τυχαία η αναφορά σε αυτούς τους τρεις παίκτες του Παναιτωλικού, δηλαδή τον Τζούνιορ, τον Καμαρά και τον Σφακιανάκη, παρόλο που υστερήσαντες δεν είχαν οι γηπεδούχοι: έναν αιώνα ζωής συμπληρώνουν οι τρεις τους, αλλά τη δουλειά που έκαναν στο γήπεδο δεν την έκαναν όλοι μαζί οι 11 πράσινοι.

Ωραία τα νιάτα, αλλά δεν αρκούν

Απόδειξη ότι τα νιάτα και ο ενθουσιασμός δεν αρκούν πάντα, ότι τα τρεξίματα από μόνα τους δεν κερδίζουν παιχνίδια κι ότι αν δεν σε βοηθήσουν οι πιο ποιοτικοί σου παίκτες, χάνεις απόλυτα δίκαια ένα παιχνίδι, είτε είσαι το φαβορί, είτε όχι. Και στο ματς αυτό, ακόμα κι ο αν Παναιτωλικός ήταν «άχαστος» στην έδρα του, ο Παναθηναϊκός ήταν το φαβορί. Άλλο όμως τι λέει η θεωρία κι άλλο τι λέει η εικόνα στο γήπεδο.

Στο γήπεδο από τη μια υπήρχαν οι έμπειροι παίκτες του Παναιτωλικού που έκαναν τη διαφορά για την ομάδα τους κι από την άλλη οι έμπειροι του Παναθηναϊκού που δεν την έκαναν: ο Σίλντελφελντ μπορεί να έκοψε τα μαλλιά του αλλά δεν έκοψε τις κακές συνήθειες, όπως είναι οι γκέλες και οι κακές εκτιμήσεις των φάσεων - για το ότι είναι αργός, δεν φταίει φυσικά ο ίδιος, φταίει όμως για το ότι δεν έχει την διορατικότητα να παίρνει έγκαιρα καλές θέσεις και να προλαβαίνει καταστάσεις, όπως έκανε για παράδειγμα ο πιο διορατικός αργός αμυντικός του πράσινου παρελθόντος, ο Ρενέ Χένρικσεν. Ο Πράνιτς κινήθηκε σε ρηχά νερά, χωρίς να πατήσει περιοχή και χωρίς να βγάλει κάθετες μπαλιές.

Κι όσο για τον Μπεργκ, μπορεί να ήταν ο μόνος τον οποίον ένιωσε η άμυνα του Παναιτωλικού, ωστόσο πέταξε στα σκουπίδια τις 2-3 καλές ευκαιρίες που είχε, είτε με μια κεφαλιά που πήγε ακριβώς πάνω στον τερματοφύλακα, είτε με μια αχρείαστη ντρίπλα την στιγμή που έπρεπε να εκτελέσει. 

Κατά κράτος ο Χάβος

Άφησα τελευταία τη μάχη των πάγκων: κατά κράτος νίκησε ο Χάβος τον Αναστασίου, όπως ακριβώς και ο Παναιτωλικός τον Παναθηναϊκό. Ενίσχυσε το κέντρο του ο Χάβος, δεν βρήκε εκεί τον Μέντεζ που έλειψε πολύ όπως φάνηκε, χτύπησε στην ταχύτητα την αργή άμυνα του Παναθηναϊκού που στην τετράδα είχε τρία σέντερ μπακ (μέγα λάθος αποδείχθηκε να παίζει ο Τριανταφυλλόπουλος στην πλευρά του Καμαρά), έκλεισε όλους τους διαδρόμους στην άμυνά του και περιόρισε την τροφοδοσία του Μπεργκ, χωρίς να πανικοβληθεί ούτε όταν ο Αναστασίου άλλαξε το σύστημα και φόρτωσε την πράσινη επίθεση.

Βαριά πρέπει να έπεσαν τα μελομακάρονα,οι κουραμπιέδες και οι δίπλες για τους πράσινους, που έπαιξαν χωρίς νεύρο, χωρίς τέμπο, χωρίς ιδέες και χωρίς φρεσκάδα, χάνοντας ένα ματς και βαθμούς που ίσως ψάχνουν και δεν βρίσκουν στο τέλος της κανονικής περιόδου. Αυτά παθαίνεις όταν τρως και τις δίπλες και τις ντρίπλες...

http://www.sport24.gr/