Μεγάλη γιορτή η σημερινή της ΠΑΝΑΓΙΑΣ. Αυτής, που όλοι μας, άπιστοι και πιστοί, κάποια στιγμή, φωνάξαμε το όνομά της. Έτσι σαν το παιδί που φωνάζει ασυναίσθητα "μανά", κάθε φορά που νιώθει μόνο και απροστάτευτο. Αυτής, που όλους μας χωράει στην αγκαλιά της, και που είναι πάντα έτοιμη να συγχωρέσει να παρηγορήσει, να δώσει ελπίδα και χαμόγελο.
Πήγα στο εκκλησάκι απέναντι κι άναψα το κερί μου, της είπα τα δικά μου, τ’ ανθρώπινα, τα καθημερινά... Ζήτησα την παρηγοριά της, και την ευχαρίστησα για όλα αυτά που μου παρέχει. Της είπα να απλώνει το χέρι της πάνω από τούτη τη ταλαίπωρη τη χώρα, και πάντα να την προστατεύει...Κι ίσως να μ’ άκουσε, γιατί νομίζω ότι μου χαμογέλασε κι όλας, μέσα από εκείνη την παλιά φθαρμένη εικόνα της.
Κι εγώ πήρα μαζί μου εκείνο το χαμόγελο, που είναι η δύναμη που χρειαζόμουνα, να στηριχτώ επάνω του, να συνεχίσω....
Χρόνια πολλά σε όλους πατριώτες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου