Εδώ και 48 ώρες διαβάζω αναλύσεις επί αναλύσεων για το... κοσμοϊστορικό γεγονός της ισοπαλίας του Ολυμπιακού στο Αγρίνιο. Είναι τόσο ανταγωνιστικό το πρωτάθλημά μας, βλέπετε, που όποτε δεν κερδίζουν οι πρωταθλητές πρέπει να απολυθεί ο προπονητής τους, να «θανατωθούν» δια λιθοβολισμού οι μισοί και πλέον ποδοσφαιριστές και φυσικά να αναδειχτούν σε νέους Μεσσίες του «ερυθρόλευκου γένους» όσοι παίκτες δεν χρησιμοποιήθηκαν καθόλου στο συγκεκριμένο παιχνίδι.
Μήπως, λέω εγώ, πρέπει κάποια στιγμή σε αυτή τη χώρα να
αλλάξουμε τρόπο ποδοσφαιρικής σκέψης; Μήπως τώρα που βουλιάζουμε – εκτός όλων των άλλων – και στο επίσημο συλλογικό ranking της ΟΥΕΦΑ, πρέπει αντί να συζητάμε για τον όποιο ισχυρό Ολυμπιακό να ασχοληθούμε σοβαρά με το πώς θα αποκτήσει αυτό το υποβαθμισμένο και καθόλου ανταγωνιστικό πρωτάθλημα της Superleague περισσότερους... Παναιτωλικούς;
Το απαιτούμενο «πακέτο» για ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα
Σκεφτείτε αλήθεια τι πρωτάθλημα θα βλέπαμε στην Ελλάδα αν συμμετείχαν σ' αυτό οι πέντε παραδοσιακές δυνάμεις του ελληνικού αθλητισμού σε συλλογικό επίπεδο (ΑΕΚ, Άρης, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ – τις γράφω με αλφαβητική σειρά γιατί είναι τέτοια η αθλητική μας παιδεία που είμαστε ικανοί να... παρεξηγηθούμε βλέποντας την ομάδα μας να μην αναγράφεται πρώτη) και άλλοι 11, 13 ή και 15 «Παναιτωλικοί»;
Ομάδες δηλαδή που θα διαθέτουν όλο το «πακέτο» που απαιτεί η δημιουργία ενός ανταγωνιστικού πρωταθλήματος. Νοικοκυρεμένες Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρίες, αυτάρκεις και ανεξάρτητες οικονομικά, με «καυτές» έδρες που γεμίζουν κάθε αγωνιστική και όχι μόνο στα παιχνίδια με τις παραδοσιακές μεγάλες δυνάμεις του ποδοσφαίρου μας.
Θα μου πείτε «μα γιατί αναφέρεσαι μόνο στον Παναιτωλικό;»...
Γιατί ειλικρινά δεν βλέπω άλλη ομάδα της Superleague να πληροί όλες μαζί τις παραπάνω αρετές. Νοικοκυρεμένα σωματεία, όπως ο Αστέρας Τρίπολης, υπάρχουν. Να με συγχωρέσουν όμως οι Αρκάδες φίλοι μου, αλλά παρά την εντυπωσιακή παρουσία του «Ευρωπαίου» Αστέρα τα τελευταία χρόνια, δεν έχω δει το γήπεδο της Τρίπολης να γεμίζει σε παιχνίδια με αντιπάλους όπως τα Γιάννινα, τη Βέροια ή τον Πανιώνιο.
Έχετε επισκεφτεί το Αγρίνιο σε ημέρα αγώνα του Παναιτωλικού ανεξαρτήτως αντιπάλου; Μια απίστευτη γιορτή με την πόλη να ζει στους ρυθμούς της κάθε αναμέτρησης και στο γήπεδο φυσικά να μην πέφτει καρφίτσα, όποιος κι αν είναι ο αντίπαλος.
Μη σας κουράσω όμως με άλλα συγκριτικά παραδείγματα. Το ζητούμενο είναι πώς θα μπορέσουμε επιτέλους σε αυτή τη χώρα να απολαμβάνουμε ένα πρωτάθλημα όπου μια ισοπαλία του κάθε Ολυμπιακού απέναντι στον κάθε Παναιτωλικό θα αντιμετωπίζεται ως φυσιολογικό αποτέλεσμα και όχι ως... θεϊκό σημάδι ότι έφτασε το τέλος του κόσμου.
Ένα πρωτάθλημα, όλη η Ελλάδα
Η... κλωνοποίηση του Παναιτωλικού πρέπει να είναι πολύπλευρη. Πρωταρχικό μέλημα όλων όσων ηγούνται της Superleague και του ποδοσφαίρου μας θα πρέπει να είναι η ενίσχυση προσπαθειών αντίστοιχης με αυτή που πραγματοποιείται στο Αγρίνιο, σε κάθε γωνιά της ελληνικής επικράτειας.
Υπάρχει μια παράμετρος της μεγάλης μας κατηγορίας που ελάχιστα έχει απασχολήσει τους υπευθύνους του ποδοσφαίρου μας. Αναφερόμαστε διαρκώς σε εθνικό επαγγελματικό πρωτάθλημα, χωρίς να εκπροσωπούνται ορισμένα από τα μεγαλύτερα γεωγραφικά διαμερίσματα. Θεωρώ, για παράδειγμα, πολυτέλεια για τα ποδοσφαιρικά μας δεδομένα να μην υπάρχει εκπρόσωπος της Θεσσαλίας, της Δυτικής Ελλάδας ή της Δυτικής Μακεδονίας στο φετινό πρωτάθλημα.
Θεωρώ εξαιρετικά επιβλαβές για τα δεδομένα του ελληνικού ποδοσφαίρου να έχουν διεξαχθεί πρωταθλήματα της κορυφαίας κατηγορίας με απόλυτο πρωταγωνιστή τον... υδροκεφαλισμό της Αττικής και την απουσία εκπροσώπων της… μισής Ελλάδας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η σεζόν 2004-05, όπου δεν είχαν δικό τους πρεσβευτή στο τότε πρωτάθλημα Α' Εθνικής περίπου... τέσσερα εκατομμύρια Έλληνες.
Από τις 16 ομάδες που είχαν συμμετάσχει οι μισές είχαν βάση την Αττική (ΑΕΚ, Αιγάλεω, Ιωνικός, Καλλιθέα, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, Πανιώνιος, Χαλκηδόνα), τέσσερις τη Θεσσαλονίκη (Απόλλων Καλαμαριάς, Άρης, Ηρακλής, ΠΑΟΚ) και μόλις... τέσσερις εκπροσωπούσαν την περιφέρεια (Εργοτέλης, Κέρκυρα, ΟΦΗ, Skoda Ξάνθη). Για ποια εθνική κατηγορία μιλάμε όταν η υπάρχουσα δομή των εγχώριων πρωταθλημάτων επιτρέπει την ύπαρξη πρωταθλήματος Superleague που δεν εξασφαλίζεται η παρουσία περιοχών όπως η Πελοπόννησος, η Κρήτη ή η Θεσσαλία;
Απαραίτητη διευκρίνιση: Δεν αναφέρομαι στη διεξαγωγή μιας κλειστής λίγκας, η οποία αντιτίθεται στους διεθνείς κανόνες που θέτουν ΟΥΕΦΑ και ΦΙΦΑ. Αναφέρομαι σε μια Superleague που θα συνδέεται αγωνιστικά με τις μικρότερες κατηγορίες (θα υπάρχει δηλαδή υποβιβασμός βάση καθαρά αγωνιστικών κριτηρίων) αλλά επιπλέον θα λαμβάνει υπόψη της και άλλου τύπου δικλείδες που θα εξασφαλίζουν της εκπροσώπηση ολόκληρης της ελληνικής επικράτειας.
Δείτε πως χειρίζεται η ΟΥΕΦΑ την πιο πετυχημένη διασυλλογική διοργάνωση που έχει εμφανιστεί ποτέ στα χρονικά του παγκόσμιου ποδοσφαίρου: Το Champions League. Δεν θα μπορούσε η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία να δημιουργήσει μια διοργάνωση που θα στηριζόταν αποκλειστικά στον «υδροκεφαλισμό» των πέντε κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων (του αγγλικού, του ισπανικού, του γερμανικού, του ιταλικού και του γαλλικού);
Αντ' αυτού φρόντισε να διευρύνει τους γεωγραφικούς ορίζοντές της, δίνοντας την ευκαιρία σε ομάδες που προέρχονται από λιγότερο προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες να διεκδικούν τις δικές τους θέσεις στη γιορτή των ομίλων, χωρίς να έρχονται αντιμέτωπες με μεγαθήρια των παραδοσιακών δυνάμεων. Γι' αυτό ακριβώς δημιουργήθηκε η αυτόνομη προκριματική ζώνη των πρωταθλητών χωρών που δεν έχουν εξασφαλισμένη θέση στα γκρουπ των αστεριών. Για να μπορούν να φωνάζουν εγγυημένα παρών στη γιορτή των ομίλων όχι μόνο οι μεγάλες δυνάμεις του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, αλλά και οι Πολωνοί, οι Τσέχοι, οι Ρουμάνοι, οι Δανοί, οι Κύπριοι...
Το πρώτο βήμα της... κλωνοποίησης του Παναιτωλικού πρέπει να είναι η δημιουργία κινήτρων σε επιχειρηματίες του επιπέδου ενός Κωστούλα, προκειμένου να επενδύσουν χρήμα, χρόνο και ιδέες σε ομάδες της ελληνικής Περιφέρειας. Κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με μια ολοκληρωτική αναδιάρθρωση του τρόπου διεξαγωγής των εγχώριων πρωταθλημάτων που θα εγγυάται πανελλαδική εκπροσώπηση στη μεγαλύτερη κατηγορία και θα αποτρέπει εξ αρχής οποιονδήποτε κίνδυνο... υδροκεφαλισμού.
Τα χρήματα στους αδύναμους και όχι στους δυνατούς
Πάμε και σε ένα ακόμη... λεπτό κομμάτι των σημερινών όρων διεξαγωγής του πρωταθλήματος της Superleague. Αναφέρομαι στο μοίρασμα της οικονομικής πίτας που προκύπτει από τα έσοδα του χορηγού του πρωταθλήματος και του φορέα της κεντρικής τηλεοπτικής διαχείρισης (ΟΠΑΠ και Nova, αν θέλουμε να αναφερθούμε στην ισχύουσα πραγματικότητα).
Με βάση το σημερινό καθεστώς τα χρήματα του ΟΠΑΠ μοιράζονται ισομερώς σε όλες τις ομάδες, ενώ τα έσοδα που προκύπτουν βάση του συμβολαίου με τη Nova κατανέμονται σε τρία μέρη (40% βάση της εμπορικότητας των ομάδων, 30% βάση της βαθμολογικής τους θέσης και 30% ισομερώς). Αθροιστικά, το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας... χωνεύεται στα στομάχια των μεγάλων δυνάμεων του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Και ρωτώ: Θέλουμε ή δε θέλουμε ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα; Αν το θέλουμε πραγματικά, τότε η πυραμίδα της μοιρασιάς πρέπει να... αντιστραφεί.
Πως θα δημιουργήσουμε συνθήκες ανταγωνισμού στο πρωτάθλημα όταν ο πρωταθλητής (που τις περισσότερες φορές έχει εγγυημένη παρουσία στους ομίλους του Champions League και κατά συνέπεια ενισχύεται με τεράστια οικονομικά ποσά από την ΟΥΕΦΑ) απολαμβάνει και το μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας των εσόδων της Superleague;
Σήμερα είναι ο Ολυμπιακός, αύριο μπορεί να είναι ο ΠΑΟΚ, μεθαύριο ο Παναθηναϊκός ή η ΑΕΚ. Δεν έχουν σημασία τα ονόματα...
Για ποιο λόγο να μην καταλήγει το μεγαλύτερο κομμάτι της οικονομικής ενίσχυσης στο νεοφώτιστο αντί για τον πρωταθλητή; Γιατί να μη βοηθάει η διοργανώτρια αρχή την κάθε Καλλονή, τον κάθε Παναιτωλικό ή τον κάθε Εργοτέλη να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί απέναντι στον κάθε Ολυμπιακό, τον κάθε ΠΑΟΚ, τον κάθε Παναθηναϊκό ή την κάθε ΑΕΚ;
Πιστεύετε ότι οι Αμερικάνοι είναι ηλίθιοι που στα ντραφτ του ΝΒΑ δίνουν το δικαίωμα επιλογής των καλύτερων παικτών σε όσες ομάδες έμειναν εκτός πλέι οφ την προηγούμενη χρονιά;
Η ευθύνη των ισχυρών
Και εδώ φτάνουμε στην ευθύνη που έχουν οι ισχυροί του ποδοσφαίρου μας. Μην ξεχνάτε ότι βρισκόμαστε σε μια πρωτόγνωρη συγκυρία της συνύπαρξης τριών πανίσχυρων οικονομικά παραγόντων (Μαρινάκης, Μελισσανίδης, Σαββίδης) στην ηγεσία Ολυμπιακού, ΑΕΚ, και ΠΑΟΚ, ενώ θέλω να ελπίζω ότι και ο Παναθηναϊκός θα βρει σύντομα την οικονομική οντότητα που αρμόζει στο μέγεθος του, είτε μέσω της οικονομικής εξυγίανσης της ΠΑΕ που επιχειρεί ο Αλαφούζος, είτε μέσω της εύρεσης ενός ισχυρού επενδυτή.
Αν η πολιτική που επιθυμεί να εφαρμόσει ο Βαγγέλης Μαρινάκης τα επόμενα χρόνια πρόκειται να στηριχτεί στο δόγμα της περίφημης ατάκας «ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδίζουν και οι άλλοι να πάνε να...», τσάμπα συζητάμε...
Αν το σχέδιο που έχουν στο μυαλό τους ο Ιβάν Σαββίδης, ο Δημήτρης Μελισσανίδης ή και ο Γιάννης Αλαφούζος είναι να γίνουν... χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη και απλά να αντικατασταθεί στην ατάκα η λέξη «Ολυμπιακός» από τις λέξεις «ΠΑΟΚ», «ΑΕΚ», ή «Παναθηναϊκός», καλύτερα να διαβάσουμε κανένα κόμικ του Ιζνογκούντ να περάσει και πιο ευχάριστα η ώρα μας.
Θέλω να πιστεύω όμως ότι κάποια στιγμή άπαντες θα καταλάβουν ότι η δημιουργία ενός πραγματικά ανταγωνιστικού πρωταθλήματος, μόνο οφέλη μπορεί να αποδώσει ακόμη και στους ισχυρούς του ποδοσφαίρου μας.
Η ενίσχυση της προσπάθειας... κλωνοποίησης νέων Παναιτωλικών, μπορεί να θέσει σε κίνδυνο κεκτημένα δεκαετιών για τις παραδοσιακά μεγάλες δυνάμεις, πλην όμως θα βοηθήσει όλες τις ελληνικές ομάδες (μικρές και μεγάλες) όχι μόνο να γίνουν πιο ανταγωνιστικές σε διεθνές επίπεδο, αλλά και να επαναφέρουν τον κόσμο τους στα γήπεδα. Το περσινό παράδειγμα του Ολυμπιακού αντανακλά το μέγεθος του προβλήματος, καθώς οι Πειραιώτες πανηγύρισαν την κατάκτηση του ιστορικού 40ού πρωταθλήματος, παίζοντας τα περισσότερα παιχνίδια σε... μισοάδειο ή μισογεμάτο γήπεδο.
Η επιχείρηση... κλωνοποίησης του Παναιτωλικού θα συμβάλλει στη δημιουργία ενός πραγματικά ανταγωνιστικού πρωταθλήματος που θα επαναφέρει ξανά το φίλαθλο στα γήπεδα. Γιατί το ποδόσφαιρο είναι απόλυτα ταυτισμένο με την έννοια του απρόοπτου. Αυτή είναι η μαγεία του και αυτή ακριβώς στερούμαστε στη Superleague.
Γιατί είναι το μόνο άθλημα στο οποίο ο αδύνατος έχει τόσες πολλές πιθανότητες να γονατίσει τον ισχυρό. Αρκεί βέβαια και όποιος διοργανώνει την αναμέτρηση του κάθε Δαυίδ με τον κάθε Γολιάθ, να βελτιώνει τη σφεντόνα του Δαυίδ και όχι να οπλίζει με... μπαζούκας τα χέρια του Γολιάθ!
http://www.sentragoal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου