Τριάμισι χρόνια μετά ακολούθησε η διπλή αυτοκτονία μητέρας και αδερφής του μικρότερου θύματος
Επτά νεκροί, δυο καταδικασμένοι σε ισόβια, διαλυμένες οικογένειες και ψυχές και μια κοινωνία που ακόμη ανατριχιάζει.Συμπληρώθηκαν σήμερα δώδεκα ακριβώς χρόνια από το πενταπλό φονικό στα Καλύβια Αγρινίου.
Η στυγερότητα και η φρικαλεότητα του πρωτοφανούς εγκλήματος το κάνουν να μην έχει ξεχαστεί από την τοπική κοινωνία ακόμη και σήμερα.
Δείτε το μεγάλο αφιέρωμα που δημοσίευσε πριν από πέντε χρόνια το agriniopress, με πλούσιο αρχειακό υλικό, για το έγκλημα που συγκλόνισε το πανελλήνιο…
Ήταν ένα φθινοπωρινό απόγευμα της 25ης Νοεμβρίου του 2006, που ένα έγκλημα συγκλόνισε το Αγρίνιο και την Ελλάδα ολόκληρη.
Πέντε κυνηγοί, όλοι συγγενείς μεταξύ τους, έπεσαν νεκροί από τις σφαίρες ενός κτηνοτρόφου μετά από έναν καυγά…
Στις 4 το απόγευμα εκείνου του μοιραίου Σαββάτου τα αδέρφια Bασίλης και Xρήστος Nικολόπουλος και τα πρώτα ξαδέρφια τους Λάμπρος Aντρέσσας, Hλίας Πίπας και Aλέξης Nικολόπουλος ξεκίνησαν από την Λεύκα Aγρινίου για να κυνηγήσουν μερικά χιλιόμετρα μακρύτερα, σε μια περιοχή γνωστή τους, έξω από τα Kαλύβια.
Ήταν κάτι που άλλωστε έκαναν συχνά, για να ξεφύγουν και να χαλαρώσουν μετά την δουλειά. Τίποτε δεν προοιώνιζε αυτό που θα ακολουθούσε.
Στις 5.10 το απόγευμα, λίγο πριν νυχτώσει, ο πατέρας του μικρότερου της παρέας, 17χρονου Aλέξη Nικολόπουλου λαμβάνει ένα τηλεφώνημα από τον γιο του. «Πατέρα…» είναι η μόνη λέξη που προλαβαίνει να πει με αγωνία ο νεαρός πριν διακοπεί η κλήση.
Δώδεκα ολόκληρα χρόνια μετά, το απίστευτο φονικό θυμίζει στους κατοίκους της περιοχής, το μνημείο στον τόπο του εγκλήματος και η εκκλησία Παναγίας Άξιον Εστί, που δημιούργησαν οι οικογένειες των θυμάτων στην Λεύκα Αγρινίου, με την αμέριστη συμπαράσταση της τοπικής Μητρόπολης.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Επτά νεκροί, δυο καταδικασμένοι σε ισόβια, διαλυμένες οικογένειες και ψυχές και μια κοινωνία που ακόμη ανατριχιάζει.Συμπληρώθηκαν σήμερα δώδεκα ακριβώς χρόνια από το πενταπλό φονικό στα Καλύβια Αγρινίου.
Η στυγερότητα και η φρικαλεότητα του πρωτοφανούς εγκλήματος το κάνουν να μην έχει ξεχαστεί από την τοπική κοινωνία ακόμη και σήμερα.
Δείτε το μεγάλο αφιέρωμα που δημοσίευσε πριν από πέντε χρόνια το agriniopress, με πλούσιο αρχειακό υλικό, για το έγκλημα που συγκλόνισε το πανελλήνιο…
Ήταν ένα φθινοπωρινό απόγευμα της 25ης Νοεμβρίου του 2006, που ένα έγκλημα συγκλόνισε το Αγρίνιο και την Ελλάδα ολόκληρη.
Πέντε κυνηγοί, όλοι συγγενείς μεταξύ τους, έπεσαν νεκροί από τις σφαίρες ενός κτηνοτρόφου μετά από έναν καυγά…
Στις 4 το απόγευμα εκείνου του μοιραίου Σαββάτου τα αδέρφια Bασίλης και Xρήστος Nικολόπουλος και τα πρώτα ξαδέρφια τους Λάμπρος Aντρέσσας, Hλίας Πίπας και Aλέξης Nικολόπουλος ξεκίνησαν από την Λεύκα Aγρινίου για να κυνηγήσουν μερικά χιλιόμετρα μακρύτερα, σε μια περιοχή γνωστή τους, έξω από τα Kαλύβια.
Ήταν κάτι που άλλωστε έκαναν συχνά, για να ξεφύγουν και να χαλαρώσουν μετά την δουλειά. Τίποτε δεν προοιώνιζε αυτό που θα ακολουθούσε.
Στις 5.10 το απόγευμα, λίγο πριν νυχτώσει, ο πατέρας του μικρότερου της παρέας, 17χρονου Aλέξη Nικολόπουλου λαμβάνει ένα τηλεφώνημα από τον γιο του. «Πατέρα…» είναι η μόνη λέξη που προλαβαίνει να πει με αγωνία ο νεαρός πριν διακοπεί η κλήση.
Το τηλεφώνημα, προκαλεί απορία στον πατέρα που δεν πάει αμέσως όμως να βρει τον γιο του, αλλά περιμένει και όταν βλέπει πως η παρέα καθυστερεί, αποφασίζει να την αναζητήσει.
Γνώριμη η περιοχή και για τον ίδιο, δεν αργεί να φτάσει στο σημείο όπου κυνηγούσαν οι συγγενείς του, αφού πρώτα ανακαλύπτει το κυνηγόσκυλο που είχαν μαζί τους.
Εκεί, σοκαρισμένος, αντί να βρει τους κυνηγούς, ανακαλύπτει ένα προς ένα τα πτώματα τους…
Ανάμεσα στις καλαμιές και σε πολύ μικρή απόσταση μεταξύ τους κείτονται όλοι νεκροί, και μόνο εκατό μέτρα μακριά, βρίσκει τελευταίον τον γιο του, που προσπάθησε να ξεφύγει από την μανία του δολοφόνου και να τον ειδοποιήσει, χωρίς να τα καταφέρει.
Τα θύματα φέρουν και χαριστικές βολές, κάτι που αποδεικνύει την απίστευτη μανία αλλά και ψυχρότητα του δολοφόνου.
Το νέο του μακελειού, δεν αργεί να μαθευτεί και να διαδοθεί με ταχύτητα φωτός. Λίγο μακριά από το σημείο, εκεί που επιτρέπει την πρόσβαση η αστυνομία, το πρωί της Κυριακής 26 Νοεμβρίου συγκεντρώνονται δεκάδες κάτοικοι της περιοχής, που κάνουν τις δικές τους εικασίες. Ανάμεσα τους, βρίσκεται και ένας κτηνοτρόφος από τα Καλύβια, ο Διονύσης Φούκας, που λίγο αργότερα, το όνομά του θα γίνει συνώνυμο του τρόμου…
Γνώριμη η περιοχή και για τον ίδιο, δεν αργεί να φτάσει στο σημείο όπου κυνηγούσαν οι συγγενείς του, αφού πρώτα ανακαλύπτει το κυνηγόσκυλο που είχαν μαζί τους.
Εκεί, σοκαρισμένος, αντί να βρει τους κυνηγούς, ανακαλύπτει ένα προς ένα τα πτώματα τους…
Ανάμεσα στις καλαμιές και σε πολύ μικρή απόσταση μεταξύ τους κείτονται όλοι νεκροί, και μόνο εκατό μέτρα μακριά, βρίσκει τελευταίον τον γιο του, που προσπάθησε να ξεφύγει από την μανία του δολοφόνου και να τον ειδοποιήσει, χωρίς να τα καταφέρει.
Τα θύματα φέρουν και χαριστικές βολές, κάτι που αποδεικνύει την απίστευτη μανία αλλά και ψυχρότητα του δολοφόνου.
Το νέο του μακελειού, δεν αργεί να μαθευτεί και να διαδοθεί με ταχύτητα φωτός. Λίγο μακριά από το σημείο, εκεί που επιτρέπει την πρόσβαση η αστυνομία, το πρωί της Κυριακής 26 Νοεμβρίου συγκεντρώνονται δεκάδες κάτοικοι της περιοχής, που κάνουν τις δικές τους εικασίες. Ανάμεσα τους, βρίσκεται και ένας κτηνοτρόφος από τα Καλύβια, ο Διονύσης Φούκας, που λίγο αργότερα, το όνομά του θα γίνει συνώνυμο του τρόμου…
Τα Καλύβια, από εκείνη την ημέρα, «καταλαμβάνονται» από πολυάριθμες ομάδες δημοσιογράφων. Το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης είναι τεράστιο και το κάθε Μέσο, στέλνει στην περιοχή, ολόκληρα συνεργεία, που συνεργάζονται με τους τοπικούς ανταποκριτές. Στο κυνήγι της είδησης δεν λείπουν και οι υπερβολές, που αγγίζουν και τα όρια της γραφικότητας…
Τα σενάρια για το ομαδικό έγκλημα, διαδέχονται το ένα το άλλο και το πιο ακραίο από αυτά λέει ότι οι πέντε κυνηγοί είχαν την ατυχία να είναι μάρτυρες ύποπτης συναλλαγής, που τους στοίχισε την ζωή.
Ήδη όμως, αρχίζουν να υπάρχουν τα πρώτα στοιχεία, που «φωτογραφίζουν» τους πραγματικούς δράστες.
Από την Κυριακή, αρχίζουν να διαρρέουν οι πρώτες πληροφορίες για το όνομα του δράστη και η κοινωνία των Καλυβίων αναστατώνεται. Είναι το όνομα του Διονύση Φούκα, ενός 37χρονου, ήρεμου και ευγενικού νεαρού, που δεν έχει πειράξει στην ζωή του ούτε μύγα… ποιος θα το περίμενε…
Τα σενάρια για το ομαδικό έγκλημα, διαδέχονται το ένα το άλλο και το πιο ακραίο από αυτά λέει ότι οι πέντε κυνηγοί είχαν την ατυχία να είναι μάρτυρες ύποπτης συναλλαγής, που τους στοίχισε την ζωή.
Ήδη όμως, αρχίζουν να υπάρχουν τα πρώτα στοιχεία, που «φωτογραφίζουν» τους πραγματικούς δράστες.
Από την Κυριακή, αρχίζουν να διαρρέουν οι πρώτες πληροφορίες για το όνομα του δράστη και η κοινωνία των Καλυβίων αναστατώνεται. Είναι το όνομα του Διονύση Φούκα, ενός 37χρονου, ήρεμου και ευγενικού νεαρού, που δεν έχει πειράξει στην ζωή του ούτε μύγα… ποιος θα το περίμενε…
Η αστυνομία, καλεί τον 73χρονο κτηνοτρόφο Λυσίμαχο Φούκα και ο 37χρονο γιο του Διονύση, οι οποίοι έχουν κτήματα στην περιοχή που έγιναν οι δολοφονίες και βόσκουν εκεί τα πρόβατά τους.
Και οι δύο προβάλλουν αρχικά άλλοθι, άλλα η αστυνομία έχει βάσιμους λόγους να τους υποπτεύεται. Όπως προκύπτει από την κατάθεση ενός άλλου κτηνοτρόφου της περιοχής, ο Λυσίμαχος και ο Διονύσης Φούκας ήταν οι τελευταίοι άνθρωποι που είχαν δει ζωντανούς τους πέντε κυνηγούς.
Την Δευτέρα, ο Διονύσης Φούκας, πηγαίνει στον Αστακό και λίγο μετά την επιστροφή του, κάνει δηλώσεις στα ΜΜΕ, που ήδη γνωρίζουν πως είναι ο βασικός ύποπτος και η προσαγωγή του είναι θέμα ωρών.
Δείτε τα τελευταία λόγια του Δ. Φούκα και αμέσως μετά την προσαγωγή του. Από εκείνη την στιγμή, τελειώνει και η ελευθερία του…
Και οι δύο προβάλλουν αρχικά άλλοθι, άλλα η αστυνομία έχει βάσιμους λόγους να τους υποπτεύεται. Όπως προκύπτει από την κατάθεση ενός άλλου κτηνοτρόφου της περιοχής, ο Λυσίμαχος και ο Διονύσης Φούκας ήταν οι τελευταίοι άνθρωποι που είχαν δει ζωντανούς τους πέντε κυνηγούς.
Την Δευτέρα, ο Διονύσης Φούκας, πηγαίνει στον Αστακό και λίγο μετά την επιστροφή του, κάνει δηλώσεις στα ΜΜΕ, που ήδη γνωρίζουν πως είναι ο βασικός ύποπτος και η προσαγωγή του είναι θέμα ωρών.
Δείτε τα τελευταία λόγια του Δ. Φούκα και αμέσως μετά την προσαγωγή του. Από εκείνη την στιγμή, τελειώνει και η ελευθερία του…
Η αντίστροφη μέτρηση
Πιο επιβαρυντική όλων, είναι η μαρτυρία αγρότη που κατέθεσε ότι προειδοποίησε πατέρα και γιο να προσέχουν, επειδή η παρουσία των κυνηγών στην ιδιοκτησία τους διώχνει το κοπάδι και καταστρέφει το τριφύλλι. Ένα ακόμη στοιχείο, ήταν και η «φήμη» του πατέρα, που όλοι τον περιέγραφαν ως τον «νταή» του χωριού, που κυκλοφορούσε παλιότερα στα καφενεία με μαχαίρι στο ζωνάρι του και δεν σήκωνε κουβέντες αλλά και ως αυταρχικό, ειδικά απέναντι στον γιό του, τον συμπαθή σε όλους Διονύση.
Πιο επιβαρυντική όλων, είναι η μαρτυρία αγρότη που κατέθεσε ότι προειδοποίησε πατέρα και γιο να προσέχουν, επειδή η παρουσία των κυνηγών στην ιδιοκτησία τους διώχνει το κοπάδι και καταστρέφει το τριφύλλι. Ένα ακόμη στοιχείο, ήταν και η «φήμη» του πατέρα, που όλοι τον περιέγραφαν ως τον «νταή» του χωριού, που κυκλοφορούσε παλιότερα στα καφενεία με μαχαίρι στο ζωνάρι του και δεν σήκωνε κουβέντες αλλά και ως αυταρχικό, ειδικά απέναντι στον γιό του, τον συμπαθή σε όλους Διονύση.
Σχεδόν ταυτόχρονα ανακοινώνεται πως το όπλο που βρέθηκε στο σπίτι των κτηνοτρόφων στα Καλύβια, είναι το όπλο που χρησιμοποιήθηκε στο φονικό. Δείτε τις έρευνες της Αστυνομίας, στο σπίτι του δράστη και την μεταφορά των όπλων, αλλά και τις δηλώσεις της αδερφής του Δ. Φούκα, μόλις έμαθε πως οι δικοί της ομολόγησαν.
Πατέρας και γιός πλέον ανακρίνονται από ειδικά κλιμάκια αστυνομικών από την Αθήνα, που βρίσκονται στην περιοχή και έχουν αναλάβει την υπόθεση. Μια υπόθεση όμως όχι και τόσο περίπλοκη, αφού η ανεύρεση των δραστών τελικά αποδείχθηκε πολύ εύκολη. Λίγες ώρες μετά την ανάκριση, οι ύποπτοι ομολογούν τις πράξεις τους, καθώς και τον λόγο που οδήγησε στο αποτρόπαιο έγκλημα. Οι πυροβολισμοί των κυνηγών, η παρουσία τους στα χωράφια τους, ο φόβος που προκαλούσαν στα πρόβατα…
Το φονικό
Με τις ομολογίες, αν και αρχικά το έγκλημα ήθελε να πάρει πάνω του ο πατέρας, αποδείχτηκε ότι τα γεγονότα εκείνο το μοιραίο απόγευμα είχαν ως εξής: Στις 4.45 ο Λυσίμαχος και ο Διονύσης Φούκας πάνε στο σημείο όπου είχαν πληροφορηθεί ότι βρίσκονταν οι πέντε κυνηγοί. Δεν καταφέρνουν, ωστόσο, να τους εντοπίσουν και ο Διονύσης φεύγει, ενώ ο πατέρας του μένει πίσω. Λίγα λεπτά αργότερα, ο 37χρονος ακούει από μακριά καυγά και φωνές.
Γυρνάει γρήγορα πίσω με την καραμπίνα στο χέρι. Mόλις φτάνει στο σημείο, όπου τσακωνόταν ο πατέρας του με τους κυνηγούς, ο καυγάς ανάβει και φαίνεται πως ένα από τα όπλα των θυμάτων εκπυρσοκροτεί κατά λάθος.
O Διονύσης Φούκας σηκώνει την καραμπίνα και αρχίζει να πυροβολεί αδιακρίτως. Μεταβάλλεται σε κλάσματα του δευτερολέπτου σε μηχανή θανάτου. Αργότερα θα πει πως και περισσότεροι να ήταν οι κυνηγοί, θα τους σκότωνε όλους…
Από τις σφαίρες πέφτουν τραυματισμένοι όλοι οι αιφνιδιασμένοι κυνηγοί, αλλά ο Hλίας Πίπας, που είχε προλάβει να κρυφτεί σε καλαμιές , πυροβολεί με τη σειρά του και τραυματίζει ελαφρά τον Φούκα στην κλείδα. Παρ’ όλα αυτά ο Φούκας τον σκοτώνει εν ψυχρώ. Στο τέλος κατευθύνεται προς το μέρος του 17χρονου Aλέξη Nικολόπουλου, που έτρεξε να σωθεί , αρχικά τον τραυματίζει στην πλάτη και μετά του ρίχνει τη χαριστική βολή.
Με τις ομολογίες, αν και αρχικά το έγκλημα ήθελε να πάρει πάνω του ο πατέρας, αποδείχτηκε ότι τα γεγονότα εκείνο το μοιραίο απόγευμα είχαν ως εξής: Στις 4.45 ο Λυσίμαχος και ο Διονύσης Φούκας πάνε στο σημείο όπου είχαν πληροφορηθεί ότι βρίσκονταν οι πέντε κυνηγοί. Δεν καταφέρνουν, ωστόσο, να τους εντοπίσουν και ο Διονύσης φεύγει, ενώ ο πατέρας του μένει πίσω. Λίγα λεπτά αργότερα, ο 37χρονος ακούει από μακριά καυγά και φωνές.
Γυρνάει γρήγορα πίσω με την καραμπίνα στο χέρι. Mόλις φτάνει στο σημείο, όπου τσακωνόταν ο πατέρας του με τους κυνηγούς, ο καυγάς ανάβει και φαίνεται πως ένα από τα όπλα των θυμάτων εκπυρσοκροτεί κατά λάθος.
O Διονύσης Φούκας σηκώνει την καραμπίνα και αρχίζει να πυροβολεί αδιακρίτως. Μεταβάλλεται σε κλάσματα του δευτερολέπτου σε μηχανή θανάτου. Αργότερα θα πει πως και περισσότεροι να ήταν οι κυνηγοί, θα τους σκότωνε όλους…
Από τις σφαίρες πέφτουν τραυματισμένοι όλοι οι αιφνιδιασμένοι κυνηγοί, αλλά ο Hλίας Πίπας, που είχε προλάβει να κρυφτεί σε καλαμιές , πυροβολεί με τη σειρά του και τραυματίζει ελαφρά τον Φούκα στην κλείδα. Παρ’ όλα αυτά ο Φούκας τον σκοτώνει εν ψυχρώ. Στο τέλος κατευθύνεται προς το μέρος του 17χρονου Aλέξη Nικολόπουλου, που έτρεξε να σωθεί , αρχικά τον τραυματίζει στην πλάτη και μετά του ρίχνει τη χαριστική βολή.
Όλη η τοπική κοινωνία συγκλονίζεται, κανείς δεν πιστεύει πως ο Διονύσης, είναι ο δράστης του φονικού. Μερικοί περίμεναν αντίποινα, αλλά οι οικογένειες των θυμάτων, βυθισμένες στο πένθος, δείχνουν αξιοθαύμαστη ψυχραιμία και ζητούν μόνο δικαιοσύνη. Δείτε τι είπε τότε ο θείος του Αλέξη Νικολόπουλου.
Πατέρας και γιός , οδηγούνται τελικά στα δικαστήρια Αγρινίου, κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας για να απολογηθούν και στην συνέχεια να προφυλακιστούν.
Δείτε εικόνες από την προσαγωγή και τις δηλώσεις των δικηγόρων των οικογενειών των θυμάτων και των δραστών.
Πατέρας και γιός , οδηγούνται τελικά στα δικαστήρια Αγρινίου, κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας για να απολογηθούν και στην συνέχεια να προφυλακιστούν.
Δείτε εικόνες από την προσαγωγή και τις δηλώσεις των δικηγόρων των οικογενειών των θυμάτων και των δραστών.
Τα πρόσωπα της τραγωδίας
Το δικαστήριο
Μετά την ομολογία τους, ο Λυσίμαχος και ο Διονύσης Φούκας προφυλακίστηκαν και τον Μάρτιο του 2008 οδηγήθηκαν ενώπιον του Mεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αιγίου. Ο 37χρονος είπε ότι βρισκόταν εν βρασμώ ψυχής και προσπάθησε να πάρει πάνω του όλη την ευθύνη. «Μακάρι να υπήρχε η θανατική ποινή. Δεν θέλω επιείκεια» είπε χαρακτηριστικά.
Δραματικές οι σκηνές των χαροκαμένων συγγενών. Μέσα σε όλα αυτά, δεκάδες κάτοικοι των Καλυβίων, συγκεντρώνουν υπογραφές και ζητούν επιείκεια για τον Διονύση Φούκα, μην μπορώντας ακόμη να συλλάβουν πως το «καλύτερο παιδί του χωριού», έκανε ένα τέτοιο έγκλημα. Κατηγορούν ευθέως τον πατέρα του, ότι τον είχε υποχείριο και του όπλισε ουσιαστικά το χέρι.
Το δικαστήριο
Μετά την ομολογία τους, ο Λυσίμαχος και ο Διονύσης Φούκας προφυλακίστηκαν και τον Μάρτιο του 2008 οδηγήθηκαν ενώπιον του Mεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Αιγίου. Ο 37χρονος είπε ότι βρισκόταν εν βρασμώ ψυχής και προσπάθησε να πάρει πάνω του όλη την ευθύνη. «Μακάρι να υπήρχε η θανατική ποινή. Δεν θέλω επιείκεια» είπε χαρακτηριστικά.
Δραματικές οι σκηνές των χαροκαμένων συγγενών. Μέσα σε όλα αυτά, δεκάδες κάτοικοι των Καλυβίων, συγκεντρώνουν υπογραφές και ζητούν επιείκεια για τον Διονύση Φούκα, μην μπορώντας ακόμη να συλλάβουν πως το «καλύτερο παιδί του χωριού», έκανε ένα τέτοιο έγκλημα. Κατηγορούν ευθέως τον πατέρα του, ότι τον είχε υποχείριο και του όπλισε ουσιαστικά το χέρι.
Τελικά, το δικαστήριο καταδικάζει πατέρα και γιο σε ποινή πέντε φορές ισόβια. Ακολούθησαν οι εκδικάσεις σε δεύτερο βαθμό στο Εφετείο Δυτικής Στερεάς Ελλάδος στο Αγρίνιο, που επέβαλλε τις ίδιες ποινές.
Δείτε το σχετικό ρεπορτάζ του agriniopress τον Ιούνιο του 2014 ΕΔΩ
Μάρτιος 2010. Η τραγωδία συνεχίζεται…
Καμαρούλα Αγρινίου. Μια ακόμη πράξη του ανείπωτου δράματος, προκαλεί νέο ρίγος στο πανελλήνιο με την αυτοκτονία της μητέρας και της 16χρονης αδελφής του Αλέξη Νικολόπουλου.
Στις 22 Μάρτιου, λίγο μετά τα μεσάνυχτα, τα άψυχα σώματα μάνας και κόρης, βρίσκει ο 20χρονος μεγαλύτερος γιος της ξεκληρισμένης οικογένειας, Βασίλης Νικολόπουλος,
Η 52χρονη Κατερίνα Καραθανάση και η 16χρονη κόρη της Κωνσταντίνα δεν άντεξαν τον άδικο χαμό του Αλέξη , του μικρού της παρέας των πέντε κυνηγών που δολοφόνησαν ο Διονύσης Φούκας και ο πατέρας του Λυσίμαχος και αποφάσισαν να τον ακολουθήσουν. Η μητέρα ήπιε ένα φιαλίδιο ισχυρού εντομοκτόνου ενώ η κόρη της που την βρήκε νεκρή λίγη ώρα μετά, διάβασε το σημείωμα που άφησε η μητέρα της και αποφάσισε να «φύγει» μαζί της…
Διαβάστε τι έγραψαν τότε ΤΑ ΝΕΑ για την διπλή αυτοκτονία
Η 52χρονη Κατερίνα Καραθανάση και η 16χρονη κόρη της Κωνσταντίνα δεν άντεξαν τον άδικο χαμό του Αλέξη , του μικρού της παρέας των πέντε κυνηγών που δολοφόνησαν ο Διονύσης Φούκας και ο πατέρας του Λυσίμαχος και αποφάσισαν να τον ακολουθήσουν. Η μητέρα ήπιε ένα φιαλίδιο ισχυρού εντομοκτόνου ενώ η κόρη της που την βρήκε νεκρή λίγη ώρα μετά, διάβασε το σημείωμα που άφησε η μητέρα της και αποφάσισε να «φύγει» μαζί της…
Διαβάστε τι έγραψαν τότε ΤΑ ΝΕΑ για την διπλή αυτοκτονία
Κανείς δεν μπορεί ακόμη να απαντήσει, εάν η δεύτερη αυτή τραγωδία, μπορούσε να αποφευχθεί μιας και η συγκεκριμένη οικογένεια δεν είχε την ψυχολογική στήριξη που θα έπρεπε.
Δώδεκα ολόκληρα χρόνια μετά, το απίστευτο φονικό θυμίζει στους κατοίκους της περιοχής, το μνημείο στον τόπο του εγκλήματος και η εκκλησία Παναγίας Άξιον Εστί, που δημιούργησαν οι οικογένειες των θυμάτων στην Λεύκα Αγρινίου, με την αμέριστη συμπαράσταση της τοπικής Μητρόπολης.
Υπάρχουν όμως ακόμη δίπλα μας άνθρωποι που οι πληγές τους, δεν θα επουλωθούν ποτέ, όσος χρόνος κι αν περάσει.
Ας θυμηθούμε το τραγικό αυτό γεγονός και μέσα από τις επίσημες ανακοινώσεις της Ελληνικής Αστυνομίας και τις δηλώσεις του τότε γενικού επιθεωρητής νοτίου Ελλάδας και μετέπειτα αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ., Βασίλη Τσιατούρα που είχε ορισθεί επικεφαλής των ερευνών:
Η ΑΡΧΗ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΗΣ
ΑΡΧΗΓΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
Αθήνα, 26/11/2006
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Ανακοινώνεται ότι την 21.15΄ώρα της 25-11-2006, ανευρέθηκαν στην αγροτική περιοχή Στάïκα του συνοικισμού Πλατάνου του Δημοτικού Διαμερίσματος Καλυβίων του Δήμου Αγρινίου, τα πτώματα πέντε (5) ατόμων-ανδρών, νεαρής ηλικίας, τα οποία φέρουν τραύματα από πυροβόλο όπλο, προφανώς κυνηγετικό.
Από την αρχική αυτοψία του χώρου, διαπιστώθηκε η διασπορά των ατόμων σε αγροτικό δρόμο πλησίον αγροκτήματος.
Κατόπιν εξακριβώσεως των στοιχείων ταυτότητος των θυμάτων προέκυψε ότι πρόκειται για τους:
Αντρέσσα Λάμπρο του Χρήστου, ετών 33
Νικολόπουλο Βασίλειο του Νικολάου, ετών 23
Νικολόπουλο Χρήστο του Νικολάου, ετών 21
Πίπα Ηλία του Παναγιώτη, ετών 33
Νικολόπουλο Αλέξιο του Γεωργίου, ετών 17,
οι οποίοι είχαν μεταβεί από κοινού στο συγκεκριμένο σημείο για θήρα. Όλοι οι προαναφερόμενοι συνδέονται μεταξύ τους με συγγενική σχέση ( αδελφοί-εξάδελφοι).
Διενεργείται προανάκριση από την Υποδιεύθυνση Ασφαλείας Αγρινίου, με τη συνδρομή Αξιωματικών του Τμήματος Δίωξης Εγκλημάτων Κατά Ζωής της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής και της Διεύθυνσης Εγκληματολογικών Ερευνών.
Στο σημείο προσήλθε Ιατροδικαστής της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Πατρών και ο Εισαγγελέας Πλημμελειοδικών Αγρινίου.
Τις έρευνες συντονίζει, κατόπιν εντολής του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας Αντιστράτηγου Αναστάσιου Δημοσχάκη, ο Γενικός Επιθεωρητής Νοτίου Ελλάδος Αντιστράτηγος Βασίλειος Τσιατούρας, βοηθούμενος από τον Γενικό Αστυνομικό Διευθυντή Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος Υποστράτηγο Δημήτριο Μπουλούκο.
Κάθε εξέλιξη θα γνωστοποιείται με νεότερο Δελτίο Τύπου.
...Και το ΤΕΛΟΣ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΗΣ
ΑΡΧΗΓΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
Αθήνα, 28/11/2006
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ο Γενικός Επιθεωρητής Νοτίου Ελλάδος Αντιστράτηγος Βασίλειος Τσιατούρας σχετικά με την εξιχνίαση της πενταπλής ανθρωποκτονίας που διαπράχθηκε την 25-11-2006 στην περιοχή του Αγρινίου προέβη σε δηλώσεις:
«Θέλω καταρχήν να εκφράσω τα θερμά συλλυπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων από την Πολιτική και Φυσική Ηγεσία της Αστυνομίας. Θέλω επίσης να δείξετε όλοι κατανόηση, διότι και εσείς και εμείς το τριήμερο αυτό έχουμε ταλαιπωρηθεί και από την πλευρά μου θα προσπαθήσω να σας ενημερώσω και εσάς και την κοινή γνώμη όσο γίνεται καλύτερα.
Η Αστυνομία από την πρώτη στιγμή που πληροφορήθηκε το στυγερό αυτό έγκλημα κινητοποιήθηκε, διέθεσε Αστυνομικούς και από εξειδικευμένες Υπηρεσίες, όπως από τη Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών (Δ.Ε.Ε.), από το Τμήμα Ανθρωποκτονιών της Ασφάλειας Αττικής που, σε συνεργασία με τις τοπικές Αστυνομικές Υπηρεσίες, κινητοποιήθηκαν άμεσα, αποτελεσματικά, επαγγελματικά, για να φθάσουν σε θετικό αποτέλεσμα.
Κατ΄ αρχήν, το πρώτο σημαντικό που έκανε ήταν να κρατήσει το τόπο του εγκλήματος ανέπαφο. Από τον τόπο του εγκλήματος συλλέχθηκαν πειστήρια σημαντικά για την έρευνα με πολλή μεθοδικότητα και επαγγελματισμό. Τα στοιχεία αυτά, με τον ταχύτατο δυνατό τρόπο, προσπάθησε να τα αξιοποιήσει. Από τα σύγχρονα εργαστήρια της Αστυνομίας προέκυψε ότι κάλυκες που βρέθηκαν στο χώρο του εγκλήματος και συγκεκριμένα δώδεκα τον αριθμό, είχαν βληθεί από ένα όπλο. Το σκηνικό του όλου εγκλήματος έδειχνε ότι αυτό το ένα όπλο δολοφόνησε τους πέντε ανθρώπους.
Έγιναν οι εκτιμήσεις προσπαθώντας να εκτιμήσουμε τις τοπικές συνθήκες, το χώρο του εγκλήματος και τί συμβαίνει γύρω από αυτό. Η λογική αυτή του χώρου μας οδηγούσε ότι αυτό που συνέβη εκεί, είχε σχέση με την περιοχή, με ανθρώπους της περιοχής. Προσπαθήσαμε να συλλέξουμε πληροφορίες και στο σημείο αυτό θέλω να τονίσω ότι διαπιστώθηκε κάποια ας πούμε απροθυμία κατοίκων της περιοχής όσον αφορά ευθέως στην Αστυνομία να μεταφέρει πληροφορίες. Αρχίσαμε να σχηματίζουμε έναν κύκλο υπόπτων που θα μπορούσε να έχει σχέση με το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα.
Εκεί που έγιναν οι δολοφονίες αυτές παρατηρήσαμε από την πρώτη στιγμή ότι μέσα σε ένα χωράφι υπήρχε ένα κοπάδι πρόβατα. Αλλά μέσα σ΄ αυτό το χωράφι υπήρχαν και δύο πτώματα. Πλησίον του τόπου αυτού υπήρχαν στη σειρά στον αγροτικό δρόμο άλλα τρία ακόμη πτώματα. Σε απόσταση, αν υποθέσουμε μια νοητή γραμμή από το πρώτο μέχρι τον τελευταίο, στα εβδομήντα με εκατό μέτρα. Το σκηνικό που παρατηρούσαμε στον τόπο έδειχνε ότι τα θύματα έκαναν προσπάθεια διαφυγής. Δηλαδή, απλά, φαίνεται, ότι αφού εκεί άρχισε να εκτυλίσσεται κάποιο περιστατικό, άρχισαν να φεύγουν, να διασκορπίζουν.
Έτσι, με τη σκέψη αυτή και τη λογική αυτή κάναμε διάφορες προσαγωγές κατοίκων της περιοχής. Μέσα σ΄ αυτές τις προσαγωγές έγιναν και δύο προσαγωγές ατόμων που είναι κτηνοτρόφοι -είναι πατέρας και γιος, δεν αναφέρομαι στα ονόματα όπως γνωρίζετε από σεβασμό προς το Νόμο- και επικεντρωθήκαμε περισσότερο σε αυτούς. Γιατί έγινε αυτό; Στην πορεία των ερευνών μας, πήραμε πληροφορία ατόμου ότι το χρόνο που έγιναν όλα αυτά, εκεί στο χώρο βρίσκονταν αυτοί οι δύο άνθρωποι, ο πατέρας και ο γιος. Συγκεκριμένα, σε κοντινή απόσταση από τον χώρο αυτόν έχουν στάνη που διατηρούν τα πρόβατά τους. Ειδοποιήθηκαν από μάρτυρα που εξετάσαμε, ότι στο χώρο υπάρχουν σκυλιά και κυνηγοί και «τρέξτε να τα μαζέψτε για να μη γίνει καμιά ζημιά στα πρόβατά σας». Αυτό για εμάς ήταν ένα βασικό στοιχείο της ανάκρισης, της έρευνας, ώστε να ταυτίσουμε παρουσία στο χώρο προσώπων.
Έγιναν οι προσαγωγές όπως είπα και έγινε και έρευνα στο σπίτι τους. Στο σπίτι τους μεταξύ των άλλων πειστηρίων που κατασχέθηκαν υπήρχε και ένα όπλο, (καραμπίνα), κυνηγετικό όπλο. Αυτά όπως καταλαβαίνετε στάλθηκαν αμέσως στα εργαστήρια της Αστυνομίας. Παράλληλα όμως, στη διάρκεια της νύχτας που πέρασε, εδώ στην Ασφάλεια στο Αγρίνιο, γίνονταν ανακρίσεις. Μετά από πολύωρη ανάκριση, οι δύο αυτοί προσαχθέντες, ο πατέρας και ο γιος, ομολόγησαν τις πρωινές ώρες ότι πράγματι αυτοί ήταν εκεί πέρα στο χώρο, πράγματι ειδοποιηθήκαν από κάτοικο της περιοχής, πήγαν στο χώρο και ακολούθησε το σκηνικό της σειράς των δολοφονιών.
Δεν θέλω πάνω στο σημείο αυτό να αναφερθώ με λεπτομέρειες. Υπάρχει μια διάσταση, μεταξύ γιου και πατέρα, προσπαθώντας ο πατέρας να αναλάβει ευθύνες του γιου. Οι εκτιμήσεις οι δικές μας όμως -και λόγω των εμπειριών μας- είναι ότι η πιο ειλικρινής απολογία είναι του γιου, ο οποίος αναλαμβάνει και όλη την ευθύνη των δολοφονιών και περιγράφει πώς ξεκίνησε το όλο περιστατικό. Όταν φτάσαν στο χώρο, δεν είδαν του κυνηγούς εκεί, τα πέντε θύματα, διότι κάπου παραπλήσια βρίσκονταν. Απομακρύνθηκε λίγο ο γιος από το χώρο έχοντας μαζί του την καραμπίνα, το κυνηγετικό αυτό όπλο, στη συνέχεια σε πολύ λίγο χρόνο, σε πέντε ίσως και δέκα λεπτά, άκουσε διαπληκτισμούς, άκουσε φωνές, έτρεξε προς το χώρο, είδε εκεί πέρα κάποια άτομα μες στο χωράφι να διαπληκτίζονται με τον πατέρα του, να φωνασκούν και πάνω στον διαπληκτισμό αυτό και στην ένταση που υπήρχε -κατά τους ισχυρισμούς του πάντα- ακούστηκε ένας πυροβολισμός από την πλευρά των θυμάτων, χωρίς να στρέφεται εναντίον κάποιου, μπορεί να ήταν και από λάθος, και στον πανικό αυτό άρχισε να πυροβολεί συνεχώς εναντίον των πέντε αυτών ανθρώπων.
Περιγράφει την παρουσία τεσσάρων, των τεσσάρων θυμάτων εκεί κοντά σε μια απόσταση περιμετρικά περίπου 40 μέτρων. Δύο από τα θύματα έμειναν εκεί στον τόπο, στο χωράφι μέσα, οι άλλοι δύο προσπάθησαν να διαφύγουν, βγήκαν στο δρόμο, ο νεαρότερος στην ηλικία, ο μικρός, έτρεχε γρήγορα και απομακρύνθηκε περισσότερο, το άλλο θύμα έπεσε κοντά, στην απέναντι πλευρά του χωραφιού, στο δρόμο, κυνήγησε τον νεαρό στην πορεία του δρόμου, τον πυροβολούσε συνεχώς, σε κάποιο σημείο έπεσε και αυτός. Στη διαδρομή αυτή συνάντησε και τον πέμπτο, τον οποίο δεν είχαν δει από νωρίτερα. Από εκείνον δέχθηκε (ο δράστης) κάποιον πυροβολισμό και μάλιστα στο στήθος ψηλά, στη δεξιά πλευρά, κάτω από τη δεξιά κλείδα -έχει και ένα τραύμα από ένα σκάγι κυνηγετικό, μόνο αυτό ασήμαντο, αλλά υπάρχει-. Δεχόμενος πυροβολισμό από το θύμα που δεν είχε δει μέχρι εκείνη την ώρα, ανταπέδωσε και μάλιστα κατάλαβε ότι τελικά τον σκότωσε. Δεν είδε πού έπεσε ο μικρός που τον πυροβολούσε στην πορεία που έτρεχε. Στο γυρισμό προς το χωράφι του πάλι ξαναπυροβολούσε τα θύματα. Τους έριχνε δηλαδή και δεύτερους ή τρίτους πυροβολισμούς ανάλογα όταν έβλεπε ότι κάποιος μπορεί και να ζει.
Μετά από αυτό, με τον πατέρα του, πήρε το αυτοκίνητο και έφυγαν για τις δουλειές τους. Πήγαν στη στάνη και από εκεί στο σπίτι τους. Τα όπλα, το όπλο αυτό και άλλα δύο όπλα δίκαννα που βρέθηκαν στο σπίτι, τα άφησαν, τα φύλαξαν πάλι στο σπίτι τους. Αυτά τα όπλα -όπως σας είπα- εστάλησαν στα εργαστήρια και αποδείχθηκε ότι η καραμπίνα που αναφέρεται ήταν αυτή που χρησιμοποιήθηκε για τη δολοφονία των πέντε ανθρώπων.
Ο πατέρας παραδέχεται την παρουσία εκεί πέρα, αναφέρεται σε πράγματα μέχρις ενός σημείου. Από τη στιγμή που αρχίζουν οι δολοφονίες είναι εκεί πέρα από κοινού, βρισκόταν στο χώρο και από κοινού ενήργησαν καταρχήν, αλλά διαφοροποιείται όσον αφορά από τη στιγμή που αρχίζουν οι δολοφονίες, θέλοντας, για λόγους όπως καταλαβαίνετε όλοι, να αναλάβει την ευθύνη πιθανόν και λόγω της ηλικίας του.
Το περιστατικό αυτό για τα Ελληνικά Αστυνομικά χρονικά ήταν από τα σημαντικότερα και για την Αστυνομία ήταν λόγοι τιμής η εξιχνίασή του και θέλω να πω ότι και με τη βοήθεια του Θεού φέραμε αυτό το αποτέλεσμα […]».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου