Αγαπητοί συνάδελφοι,
Ως Πρόεδρος του Συνδέσμου Εργοληπτών Δημοσίων Έργων Αγρινίου, έχω απέναντι σας την υποχρέωση να σας ενημερώσω για τα πεπραγμένα του Συνδέσμου στο διάστημα από την τελευταία Γενική Συνέλευση της 6ης Ιουλίου 2011 έως και σήμερα. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, η ενημέρωση αυτή θα γινόταν σε μια Γενική Συνέλευση, η διεξαγωγή μιας τέτοιας όμως τις τελευταίες 50 ημέρες έχει, ξαφνικά, αναδειχθεί σε δυσεπίλυτο γρίφο…
Θυμίζω, λοιπόν, ότι στη Γενική Συνέλευση της 6ης Ιουλίου αποφασίστηκε ομόφωνα η αποχή του Συνδέσμου μας από τις προγραμματισμένες δημοπρασίες του Δήμου Αγρινίου, για έργα συντηρήσεων σε διάφορες Δημοτικές Ενότητες του διευρυμένου, πλέον, Δήμου. Αιτήματα μας, η ματαίωση των διαγωνισμών αυτών, ως έργων μη αναγκαίων ή επείγουσας σημασίας και η χρήση των (όποιων υπαρκτών) πιστώσεων για αποπληρωμή εκτελεσμένων έργων. Επίσης, εθίγη και τέθηκε προς διερεύνηση το γεγονός ότι τα προς δημοπράτηση έργα ουσιαστικά ήταν άνευ μελέτης.
Αρχής γενομένης, λοιπόν, από τη 12η Ιουλίου που δημοπρατήθηκαν τα δυο πρώτα έργα, ξεκίνησε η αποχή του Συνδέσμου μας και συνεχίστηκε για δύο περίπου μήνες. Ενόσω διαρκούσε η αποχή, ο Σύνδεσμος με επιστολές (επιστολή 1, επιστολή 2, επιστολή 3) κάλεσε τη Δημοτική Αρχή να ματαιώσει τους εναπομείναντες διαγωνισμούς και να χρησιμοποιήσει τις πιστώσεις για αποπληρωμή χρονιζουσών οφειλών προς συναδέλφους, πραγματοποιώντας τουλάχιστον τα όσα προεκλογικά υποσχέθηκε, δηλαδή της προτεραιότητας εξόφλησης των εργοληπτών σε σχέση με τη δημοπράτηση νέων έργων. Δυστυχώς οι εκκλήσεις μας για κοινή λογική όχι μόνο έπεσαν στο κενό, αλλά η Δημοτική Αρχή μας επιτέθηκε (διαβάστε σχετικά εδώ) ενώπιον του Δημοτικού Συμβουλίου χαρακτηρίζοντας ψευδείς και ανακριβείς τις αιτιάσεις μας περί μη αναγκαίων έργων και απείλησε ότι αν δεν σταματήσει η αποχή, θα αναθέσει απευθείας όπου αυτή επιθυμεί τα εν λόγω έργα. Επικαλέστηκε αδυναμία πληρωμών, λόγω ασυμβατότητας των πηγών χρηματοδότησης και προσπαθώντας να αποπροσανατολίσει τη συζήτηση, μας χρέωσε και επιθυμία διοίκησης του Δήμου…
Επιπλέον, όπως είχαμε δεσμευτεί, διερευνήθηκε το θέμα των ανύπαρκτων μελετών, και καταθέσαμε ως Σύνδεσμος προσφυγή (δείτε την εδώ) ενώπιον Γενικού Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πελοποννήσου Δυτικής Ελλάδας Ιονίου ζητώντας την ακύρωση της απόφασης έγκρισης των όρων δημοπράτησης αυτών των έργων ως μη σύννομων.
Η αποχή φυσικά συνεχίστηκε και στα μέσα Σεπτεμβρίου είχαν όλοι οι (18!!) διαγωνισμοί καταστεί άγονοι. Πολλοί συνάδελφοι που είχαν οφειλές από την ίδια πηγή χρηματοδότησης με τα προς δημοπράτηση έργα έλαβαν μέρος των οφειλομένων (ακόμη και οφειλές του 2006, παρότι η Δημοτική Αρχή υποστήριζε ότι δεν υπήρχαν τέτοιες) και όλα τα έργα πήραν το δρόμο της σύνταξης κανονικών μελετών, θα δημοπρατηθούν το νέο έτος και θα εκτελεστούν έναν ολόκληρο χρόνο μετά την υποτιθέμενη ανάγκη κατασκευής τους, καταρρίπτοντας έτσι και το χαρακτηρισμό των αναγκαίων και επειγόντων, που η Δημοτική Αρχή τους προσέδωσε.
Οι θέσεις και τα αιτήματα του Συνδέσμου είχαν πλήρως δικαιωθεί. Όπερ έδει δείξαι…
Δυστυχώς, όμως, στον πετυχημένο αυτό αγώνα, δεν υπήρξαμε όσο ενωμένοι θα έπρεπε.
Στην περιφρούρηση της αποχής, η συμμετοχή (ακόμη και μελών του ΔΣ) αρκετές φορές δεν ήταν η ανάλογη, η απαιτούμενη, αν θέλετε, για να υποστηρίξει τις αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης απέναντι σε δυνητικούς καλοθελητές.
Την, καίριας σημασίας, προσφυγή, υπέγραψαν μόλις δύο (!!!) εκ των μελών του ΔΣ, ενώ κάποια άλλα μέλη του ΔΣ αρνήθηκαν να την υπογράψουν φοβούμενοι τυχόν στιγματισμό τους από την Δημοτική Αρχή (!), τη στιγμή που και η ίδια η Τεχνική Υπηρεσία παραδεχόταν ότι η σύνταξη των μελετών δεν ήταν σωστή.
Ενόσω εξελισσόταν η αποχή, επιτράπηκε δις η ανάμιξη της άλλης πλευράς στα εσωτερικά του Συνδέσμου. Αφενός με την «κλήση σε απολογία» μέλους του ΔΣ για το περιεχόμενο των επιστολών, αφετέρου με την δια τηλεφώνου «ζήτηση εξηγήσεων» από συναδέλφους που υπέγραψαν την προσφυγή.
Τα παραπάνω έρχονται να προστεθούν σε μια σειρά από ενέργειες και δράσεις που ανέλαβε ο Σύνδεσμος και, πλέον, δε φαίνεται να συνεχίζονται με την ένταση και το ζήλο που εκδηλώθηκε στις Γενικές Συνελεύσεις. Παραδείγματα:
Συστάθηκε επιτροπή ελέγχου των νομαρχιακών – εμπειροτεχνικών πτυχίων που αθρόα δόθηκαν τα τελευταία πολλά χρόνια, η οποία όμως ποτέ δε συνήρθε και φυσικά δεν προχώρησε σε κανέναν έλεγχο των εν λόγω πτυχίων.
Προκειμένου να περιοριστεί το φαινόμενο των συμπληρωματικών συμβάσεων, σε Γενική Συνέλευση αποφασίστηκε ότι το μέλος που θα εκπροσωπεί τις εργοληπτικές οργανώσεις στο Τεχνικό Συμβούλιο, θα καταψηφίζει πάντα και θα αναφέρει τους λόγους, σε περίπτωση μη αιτιολογημένων συμπληρωματικών συμβάσεων και επιπλέον ζητήσαμε από Δήμους και Τεχνικό Συμβούλιο να προβαίνουν στην έγκριση και υπογραφή συμπλ. συμβάσεων μόνο όταν πληρούνται οι αυστηρές προϋποθέσεις της νομοθεσίας. Δυστυχώς, το φαινόμενο συνεχίζει να υφίσταται (όπως όλοι μπορούν να διαπιστώσουν μέσω της Διαύγειας) και είναι να γελάει και να κλαίει κανείς όταν διαβάζει για πρόσφατη συμπληρωματική σύμβαση (που ευτυχώς δεν εγκρίθηκε σε α΄φάση από το Τεχνικό Συμβούλιο) που ανέρχεται στο 49,99% της αρχικής σύμβασης σε ένα εύκολα προμετρήσιμο έργο, με αιτιολογία ότι «…γίνεται καλή δουλειά και με σχετικά λίγα χρήματα», ή σε άλλη αιτιολογική έκθεση αναφέρεται ότι η συμπληρωματική σύμβαση δίνεται για να συμπεριλάβει αυξομειώσεις ποσοτήτων…
Συνάδελφοι, όταν κανείς επιλέγει να μετέχει στα κοινά του κλάδου του και ιδίως στην εκπροσώπηση του, οφείλει καταρχάς να είναι ειλικρινής ως προς το τί και για ποιον το επιδιώκει. Τι Σύνδεσμο θέλουμε? Βγαίνουμε μπροστά για εμάς, προσωπικά? Για το Σύνδεσμο? Για πλάκα? Τι θέλουμε, ως κλάδος, να απαιτούμε ή να επαιτούμε? Θέλουμε να διατηρήσουμε κατακτήσεις ουσιαστικής παρέμβασης, όπως τη συμμετοχή στο Τεχνικό Συμβούλιο ή σε Επιτροπές Διαγωνισμών, ή τις βλέπουμε ως αγγαρείες? Είμαστε υπερήφανοι για τα όσα πετύχαμε μέσω των δυναμικών παρεμβάσεων μας (όπως στη δημοπράτηση έργων χωρίς πίστωση και μελέτη , στις απευθείας αναθέσεις στα ίδια πρόσωπα, στις αυτεπιστασίες όπου οι δήμοι εκτελούν έργα με διπλάσιο και τριπλάσιο κοστολόγιο απ το κανονικό σε βάρος των Δημοτών, στη δημοσίευση των χρεών των Δήμων προς τους εργολήπτες και πολλά άλλα ), που τα αιτήματα μας συζητούνται δημοσίως στα Δημοτικά Συμβούλια, που αναπαράγονται από τα ΜΜΕ, ή προτιμούμε γενικώς να μην ενοχλούμε και να τα έχουμε καλά με όλους?
Επειδή έχω διαφορετική άποψη για το πώς θα έπρεπε να λειτουργεί ο Σύνδεσμος και ο τρόπος που λειτουργούμε δεν με εκφράζει (και ίσως να έχει έρθει η ώρα για εκτεταμένες αλλαγές και τροποποιήσεις του καταστατικού), υποβάλλω την παραίτηση μου από Πρόεδρος και μέλος του ΔΣ του Συνδέσμου.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους συναδέλφους που με τίμησαν με την ψήφο τους και με ανέδειξαν Πρόεδρο και όσους τίμησαν με την παρουσία τους τις συνελεύσεις και εκδηλώσεις του Συνδέσμου στον ενάμιση αυτό χρόνο και να ευχηθώ καλή συνέχεια στο έργο του ΔΣ.
Ως Πρόεδρος του Συνδέσμου Εργοληπτών Δημοσίων Έργων Αγρινίου, έχω απέναντι σας την υποχρέωση να σας ενημερώσω για τα πεπραγμένα του Συνδέσμου στο διάστημα από την τελευταία Γενική Συνέλευση της 6ης Ιουλίου 2011 έως και σήμερα. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, η ενημέρωση αυτή θα γινόταν σε μια Γενική Συνέλευση, η διεξαγωγή μιας τέτοιας όμως τις τελευταίες 50 ημέρες έχει, ξαφνικά, αναδειχθεί σε δυσεπίλυτο γρίφο…
Θυμίζω, λοιπόν, ότι στη Γενική Συνέλευση της 6ης Ιουλίου αποφασίστηκε ομόφωνα η αποχή του Συνδέσμου μας από τις προγραμματισμένες δημοπρασίες του Δήμου Αγρινίου, για έργα συντηρήσεων σε διάφορες Δημοτικές Ενότητες του διευρυμένου, πλέον, Δήμου. Αιτήματα μας, η ματαίωση των διαγωνισμών αυτών, ως έργων μη αναγκαίων ή επείγουσας σημασίας και η χρήση των (όποιων υπαρκτών) πιστώσεων για αποπληρωμή εκτελεσμένων έργων. Επίσης, εθίγη και τέθηκε προς διερεύνηση το γεγονός ότι τα προς δημοπράτηση έργα ουσιαστικά ήταν άνευ μελέτης.
Αρχής γενομένης, λοιπόν, από τη 12η Ιουλίου που δημοπρατήθηκαν τα δυο πρώτα έργα, ξεκίνησε η αποχή του Συνδέσμου μας και συνεχίστηκε για δύο περίπου μήνες. Ενόσω διαρκούσε η αποχή, ο Σύνδεσμος με επιστολές (επιστολή 1, επιστολή 2, επιστολή 3) κάλεσε τη Δημοτική Αρχή να ματαιώσει τους εναπομείναντες διαγωνισμούς και να χρησιμοποιήσει τις πιστώσεις για αποπληρωμή χρονιζουσών οφειλών προς συναδέλφους, πραγματοποιώντας τουλάχιστον τα όσα προεκλογικά υποσχέθηκε, δηλαδή της προτεραιότητας εξόφλησης των εργοληπτών σε σχέση με τη δημοπράτηση νέων έργων. Δυστυχώς οι εκκλήσεις μας για κοινή λογική όχι μόνο έπεσαν στο κενό, αλλά η Δημοτική Αρχή μας επιτέθηκε (διαβάστε σχετικά εδώ) ενώπιον του Δημοτικού Συμβουλίου χαρακτηρίζοντας ψευδείς και ανακριβείς τις αιτιάσεις μας περί μη αναγκαίων έργων και απείλησε ότι αν δεν σταματήσει η αποχή, θα αναθέσει απευθείας όπου αυτή επιθυμεί τα εν λόγω έργα. Επικαλέστηκε αδυναμία πληρωμών, λόγω ασυμβατότητας των πηγών χρηματοδότησης και προσπαθώντας να αποπροσανατολίσει τη συζήτηση, μας χρέωσε και επιθυμία διοίκησης του Δήμου…
Επιπλέον, όπως είχαμε δεσμευτεί, διερευνήθηκε το θέμα των ανύπαρκτων μελετών, και καταθέσαμε ως Σύνδεσμος προσφυγή (δείτε την εδώ) ενώπιον Γενικού Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πελοποννήσου Δυτικής Ελλάδας Ιονίου ζητώντας την ακύρωση της απόφασης έγκρισης των όρων δημοπράτησης αυτών των έργων ως μη σύννομων.
Η αποχή φυσικά συνεχίστηκε και στα μέσα Σεπτεμβρίου είχαν όλοι οι (18!!) διαγωνισμοί καταστεί άγονοι. Πολλοί συνάδελφοι που είχαν οφειλές από την ίδια πηγή χρηματοδότησης με τα προς δημοπράτηση έργα έλαβαν μέρος των οφειλομένων (ακόμη και οφειλές του 2006, παρότι η Δημοτική Αρχή υποστήριζε ότι δεν υπήρχαν τέτοιες) και όλα τα έργα πήραν το δρόμο της σύνταξης κανονικών μελετών, θα δημοπρατηθούν το νέο έτος και θα εκτελεστούν έναν ολόκληρο χρόνο μετά την υποτιθέμενη ανάγκη κατασκευής τους, καταρρίπτοντας έτσι και το χαρακτηρισμό των αναγκαίων και επειγόντων, που η Δημοτική Αρχή τους προσέδωσε.
Οι θέσεις και τα αιτήματα του Συνδέσμου είχαν πλήρως δικαιωθεί. Όπερ έδει δείξαι…
Δυστυχώς, όμως, στον πετυχημένο αυτό αγώνα, δεν υπήρξαμε όσο ενωμένοι θα έπρεπε.
Στην περιφρούρηση της αποχής, η συμμετοχή (ακόμη και μελών του ΔΣ) αρκετές φορές δεν ήταν η ανάλογη, η απαιτούμενη, αν θέλετε, για να υποστηρίξει τις αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης απέναντι σε δυνητικούς καλοθελητές.
Την, καίριας σημασίας, προσφυγή, υπέγραψαν μόλις δύο (!!!) εκ των μελών του ΔΣ, ενώ κάποια άλλα μέλη του ΔΣ αρνήθηκαν να την υπογράψουν φοβούμενοι τυχόν στιγματισμό τους από την Δημοτική Αρχή (!), τη στιγμή που και η ίδια η Τεχνική Υπηρεσία παραδεχόταν ότι η σύνταξη των μελετών δεν ήταν σωστή.
Ενόσω εξελισσόταν η αποχή, επιτράπηκε δις η ανάμιξη της άλλης πλευράς στα εσωτερικά του Συνδέσμου. Αφενός με την «κλήση σε απολογία» μέλους του ΔΣ για το περιεχόμενο των επιστολών, αφετέρου με την δια τηλεφώνου «ζήτηση εξηγήσεων» από συναδέλφους που υπέγραψαν την προσφυγή.
Τα παραπάνω έρχονται να προστεθούν σε μια σειρά από ενέργειες και δράσεις που ανέλαβε ο Σύνδεσμος και, πλέον, δε φαίνεται να συνεχίζονται με την ένταση και το ζήλο που εκδηλώθηκε στις Γενικές Συνελεύσεις. Παραδείγματα:
Συστάθηκε επιτροπή ελέγχου των νομαρχιακών – εμπειροτεχνικών πτυχίων που αθρόα δόθηκαν τα τελευταία πολλά χρόνια, η οποία όμως ποτέ δε συνήρθε και φυσικά δεν προχώρησε σε κανέναν έλεγχο των εν λόγω πτυχίων.
Προκειμένου να περιοριστεί το φαινόμενο των συμπληρωματικών συμβάσεων, σε Γενική Συνέλευση αποφασίστηκε ότι το μέλος που θα εκπροσωπεί τις εργοληπτικές οργανώσεις στο Τεχνικό Συμβούλιο, θα καταψηφίζει πάντα και θα αναφέρει τους λόγους, σε περίπτωση μη αιτιολογημένων συμπληρωματικών συμβάσεων και επιπλέον ζητήσαμε από Δήμους και Τεχνικό Συμβούλιο να προβαίνουν στην έγκριση και υπογραφή συμπλ. συμβάσεων μόνο όταν πληρούνται οι αυστηρές προϋποθέσεις της νομοθεσίας. Δυστυχώς, το φαινόμενο συνεχίζει να υφίσταται (όπως όλοι μπορούν να διαπιστώσουν μέσω της Διαύγειας) και είναι να γελάει και να κλαίει κανείς όταν διαβάζει για πρόσφατη συμπληρωματική σύμβαση (που ευτυχώς δεν εγκρίθηκε σε α΄φάση από το Τεχνικό Συμβούλιο) που ανέρχεται στο 49,99% της αρχικής σύμβασης σε ένα εύκολα προμετρήσιμο έργο, με αιτιολογία ότι «…γίνεται καλή δουλειά και με σχετικά λίγα χρήματα», ή σε άλλη αιτιολογική έκθεση αναφέρεται ότι η συμπληρωματική σύμβαση δίνεται για να συμπεριλάβει αυξομειώσεις ποσοτήτων…
Συνάδελφοι, όταν κανείς επιλέγει να μετέχει στα κοινά του κλάδου του και ιδίως στην εκπροσώπηση του, οφείλει καταρχάς να είναι ειλικρινής ως προς το τί και για ποιον το επιδιώκει. Τι Σύνδεσμο θέλουμε? Βγαίνουμε μπροστά για εμάς, προσωπικά? Για το Σύνδεσμο? Για πλάκα? Τι θέλουμε, ως κλάδος, να απαιτούμε ή να επαιτούμε? Θέλουμε να διατηρήσουμε κατακτήσεις ουσιαστικής παρέμβασης, όπως τη συμμετοχή στο Τεχνικό Συμβούλιο ή σε Επιτροπές Διαγωνισμών, ή τις βλέπουμε ως αγγαρείες? Είμαστε υπερήφανοι για τα όσα πετύχαμε μέσω των δυναμικών παρεμβάσεων μας (όπως στη δημοπράτηση έργων χωρίς πίστωση και μελέτη , στις απευθείας αναθέσεις στα ίδια πρόσωπα, στις αυτεπιστασίες όπου οι δήμοι εκτελούν έργα με διπλάσιο και τριπλάσιο κοστολόγιο απ το κανονικό σε βάρος των Δημοτών, στη δημοσίευση των χρεών των Δήμων προς τους εργολήπτες και πολλά άλλα ), που τα αιτήματα μας συζητούνται δημοσίως στα Δημοτικά Συμβούλια, που αναπαράγονται από τα ΜΜΕ, ή προτιμούμε γενικώς να μην ενοχλούμε και να τα έχουμε καλά με όλους?
Επειδή έχω διαφορετική άποψη για το πώς θα έπρεπε να λειτουργεί ο Σύνδεσμος και ο τρόπος που λειτουργούμε δεν με εκφράζει (και ίσως να έχει έρθει η ώρα για εκτεταμένες αλλαγές και τροποποιήσεις του καταστατικού), υποβάλλω την παραίτηση μου από Πρόεδρος και μέλος του ΔΣ του Συνδέσμου.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους συναδέλφους που με τίμησαν με την ψήφο τους και με ανέδειξαν Πρόεδρο και όσους τίμησαν με την παρουσία τους τις συνελεύσεις και εκδηλώσεις του Συνδέσμου στον ενάμιση αυτό χρόνο και να ευχηθώ καλή συνέχεια στο έργο του ΔΣ.
Μετά τιμής,
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΤΣΑΚΙΩΡΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου