της ΕΛΕΝΑΣ ΜΑΝΤΖΙΟΥ- ΚΟΤΡΟΛΟΥ
Μέλος Πολιτικής Επιτροπής Ν.Δ
Πολιτευτής ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣΣεξουαλική κακοποίηση, βιασμός, ενδοοικογενειακή βία, ξυλοδαρμός, απειλές, ψυχολογική πίεση, παρενόχληση στο χώρο της εργασίας, trafficking, ταπείνωση. Η βία κατά των γυναικών έχει πολλά πρόσωπα και προσωπεία και σίγουρα δεν είναι ιδιωτική υπόθεση. Αφορά όλη την κοινωνία καθώς συνιστά κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ένα από τα σημαντικότερα κοινωνικά προβλήματα, το οποίο αντανακλά και συντηρεί τις πατριαρχικές δομές σε όλο τον πλανήτη. Ως μηχανισμός ελέγχου και καθυπόταξης των γυναικών αφορά όλα τα κοινωνικά, οικονομικά και μορφωτικά στρώματα ανεξαρτήτως φυλής και θρησκείας. Η αποσιώπηση αυτού του ανομολόγητου εγκλήματος-του πιο διαδεδομένου στον κόσμο-πλήττει την ζωή, την αξιοπρέπεια και την ελευθερία του μισού του πληθυσμού της γης και υποβαθμίζει κάθε κοινωνία ηθικά, πολιτισμικά, πολιτικά και οικονομικά.
Tα στοιχεία είναι αποκαρδιωτικά.
Ένα στα 4 κορίτσια που κάνει σχέση κακοποιείται από το αγόρι της. Μία στις πέντε γυναίκες ζουν με βίαιο σύντροφο, για μία από τις δύο γυναίκες που δολοφονούνται κάθε χρόνο δράστης είναι ο σύντροφός της, μία στις τρεις γυναίκες στα επείγοντα περιστατικά των νοσοκομείων είναι θύμα ενδοοικογενειακής βίας.. Αύξηση της βίας καταγράφουν έρευνες που την αποδίδουν στην έντονη οικονομική κρίση και τη ψυχολογική πίεση που υφίστανται όλοι σήμερα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των δύο Φύλων περισσότερες από 2.000 γυναίκες στη χώρα μας κατήγγειλαν φέτος ότι κακοποιήθηκαν και ζήτησαν βοήθεια ή επικοινώνησαν για άμεση συμβουλευτική υποστήριξη. Από τις 1.247 κλήσεις που αφορούν σε καταγγελίες των ίδιων των κακοποιημένων γυναικών, οι 1.082 κλήσεις (87%) αφορούν περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας από σύζυγο/σύντροφο, οι 46 κλήσεις (4%) σεξουαλικής παρενόχλησης, και οι 20 κλήσεις για βιασμό, ενώ 112 κλήσεις (9%) αφορούσαν σε καταγγελία άλλων μορφών βίας πέραν των παραπάνω. Αλήθεια, είναι αυτοί οι πραγματικοί αριθμοί; Πόσα περιστατικά υπάρχουν… και πόσα τελικά καταγγέλλονται; Τα όποια στατιστικά στοιχεία «φωτογραφίζουν» ένα μόνο τμήμα της πραγματικότητας. Παρατηρείται συχνά ότι πολλές γυναίκες δεν αναγνωρίζουν την κακοποίηση γιατί θεωρούν αυτονόητη και αποδεκτή ορισμένου τύπου βίαιη συμπεριφορά στις στενές τους σχέσεις ή ακόμα και αν βιώνουν και αναγνωρίζουν τη βία στις διαπροσωπικές σχέσεις, δεν είναι καθόλου εύκολο να μιλήσουν γι’ αυτό. Είναι «η αθέατη βία», όπως ονομάζεται, που ο βιαστής έχει προλάβει να τρομοκρατήσει το θύμα του με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι σίγουρος ότι δεν θα καταγγείλει το γεγονός. Γι’ αυτό συχνά τα θύματα παραμένουν για χρόνια ή για ολόκληρη τη ζωή τους υπό την πλήρη κυριαρχία του δυνάστη τους, «Σιωπηλές μάρτυρες».
Ένα στα 4 κορίτσια που κάνει σχέση κακοποιείται από το αγόρι της. Μία στις πέντε γυναίκες ζουν με βίαιο σύντροφο, για μία από τις δύο γυναίκες που δολοφονούνται κάθε χρόνο δράστης είναι ο σύντροφός της, μία στις τρεις γυναίκες στα επείγοντα περιστατικά των νοσοκομείων είναι θύμα ενδοοικογενειακής βίας.. Αύξηση της βίας καταγράφουν έρευνες που την αποδίδουν στην έντονη οικονομική κρίση και τη ψυχολογική πίεση που υφίστανται όλοι σήμερα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των δύο Φύλων περισσότερες από 2.000 γυναίκες στη χώρα μας κατήγγειλαν φέτος ότι κακοποιήθηκαν και ζήτησαν βοήθεια ή επικοινώνησαν για άμεση συμβουλευτική υποστήριξη. Από τις 1.247 κλήσεις που αφορούν σε καταγγελίες των ίδιων των κακοποιημένων γυναικών, οι 1.082 κλήσεις (87%) αφορούν περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας από σύζυγο/σύντροφο, οι 46 κλήσεις (4%) σεξουαλικής παρενόχλησης, και οι 20 κλήσεις για βιασμό, ενώ 112 κλήσεις (9%) αφορούσαν σε καταγγελία άλλων μορφών βίας πέραν των παραπάνω. Αλήθεια, είναι αυτοί οι πραγματικοί αριθμοί; Πόσα περιστατικά υπάρχουν… και πόσα τελικά καταγγέλλονται; Τα όποια στατιστικά στοιχεία «φωτογραφίζουν» ένα μόνο τμήμα της πραγματικότητας. Παρατηρείται συχνά ότι πολλές γυναίκες δεν αναγνωρίζουν την κακοποίηση γιατί θεωρούν αυτονόητη και αποδεκτή ορισμένου τύπου βίαιη συμπεριφορά στις στενές τους σχέσεις ή ακόμα και αν βιώνουν και αναγνωρίζουν τη βία στις διαπροσωπικές σχέσεις, δεν είναι καθόλου εύκολο να μιλήσουν γι’ αυτό. Είναι «η αθέατη βία», όπως ονομάζεται, που ο βιαστής έχει προλάβει να τρομοκρατήσει το θύμα του με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι σίγουρος ότι δεν θα καταγγείλει το γεγονός. Γι’ αυτό συχνά τα θύματα παραμένουν για χρόνια ή για ολόκληρη τη ζωή τους υπό την πλήρη κυριαρχία του δυνάστη τους, «Σιωπηλές μάρτυρες».
Mε αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, στις 25 Νοεμβρίου, η Γενική Γραμματεία Ισότητας και η Ταινιοθήκη της Ελλάδας, σε συνεργασία με την πρεσβεία της Ισπανίας, διοργανώνουν ένα 4ήμερο αφιέρωμα ταινιών, που θα διαρκέσει από τις 25 έως τις 28 Νοεμβρίου, με τίτλο 1ο Πανόραμα ταινιών για τη Βία κατά των Γυναικών. Όμως και η Παιδαγωγική Σχολή του ΑΠΘ, για δεύτερη χρονιά, σε συνεργασία με την Επιτροπή Φύλου και Ισότητας διοργανώνει καμπάνια ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών με τίτλο: «ΔΕΝ ΣΩΠΑΙΝΩ» Κατά τη διάρκεια της καμπάνιας θα προβάλλεται οπτικοποιημένο υλικό για την έμφυλη βία, θα μοιράζεται φυλλάδιο για την 24ωρη τηλεφωνική γραμμή 15900 -SOS Κατά της Βίας -Υπέρ των Γυναικών, θα μοιράζεται τους άνδρες φυλλάδιο (Flyer) μαζί με ένα λευκό κορδελάκι. Πρόκειται για την καμπάνια της λευκής κορδέλας που λειτουργεί ως ένδειξη αλληλεγγύης και συμβολικής δράσης των ανδρών ενάντια στην έμφυλη βία καθώς ο αγώνας για την ισότητα είναι θέμα όλων όσων θέλουν να ζουν σε μια δίκαιη και δημοκρατική κοινωνία.
Τα δύο βιολογικά φύλα έχουν αναμφίβολα διαφορετική μυϊκή δύναμη. Είναι μία από τις διαφορές που έχουν τύχει εκμετάλλευσης στην ιστορία με στόχο τη διαιώνιση των κοινωνικών ανισοτήτων των δύο φύλων, εις βάρος και των γυναικών και των ανδρών. Χρειάζεται κοινός αγώνας γυναικών και αντρών με στόχο την εξάλειψη των στερεότυπων του δυνατού και του αδύναμου, για μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις, που να απαρτίζεται εξολοκλήρου από άτομα δυνατά, με αξίες αλληλεγγύης και αμοιβαίου σεβασμού. Η λειτουργία συμβουλευτικών κέντρων για την ψυχολογική, κοινωνική και νομική υποστήριξη των γυναικών, η φιλοξενία κακοποιημένων γυναικών σε ξενώνες, αλλά και τα νομοθετικά μέτρα είναι τρόποι αντιμετώπισης. Πάνω απ' όλα όμως και πιστεύοντας ότι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος αυτού είναι η πρόληψή του, πρέπει όλοι να ευαισθητοποιηθούμε και να επιδείξουμε αυτό που αποκαλείται «μηδενική ανοχή» στη βία. Να λάβουμε θέση όταν ακούμε τις κραυγές μιας γειτόνισσας, όταν βλέπουμε ένα αγόρι να προσβάλλει το κορίτσι με το οποίο έχει σχέση, όταν βλέπουμε έναν μώλωπα μιας φίλης μας «που υποστηρίζει ότι είναι τόσο απρόσεκτη που έπεσε και τον απέκτησε»...Όταν βλέπουμε στην καθημερινότητά μας χίλια δύο μικρά παραδείγματα απαξίωσης της γυναίκας να καταστήσουμε υπόλογους αυτούς που τα υποκινούν . Αν δεν δράσουμε, αν δεν προστατεύσουμε τις γυναίκες της χώρας μας και του κόσμου, ίσως το επόμενο θύμα να είναι η μητέρα μας, η αδελφή μας, η καλύτερή μας φίλη, εμείς οι ίδιες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου