Οι Κόπροι της Εγνατίας (Θεσσαλονίκη - Γιάννενα με δύο παπούτσια πάνινα)!
Θα πήγαινε στ’ Θεσσαλονίκη ο Περικλής τσ’ Γκίκους. Είχε λέει συνέδριο για τ’ σωτηρία τς γάμπαρης[1]. Μου του μολογάει η Γκίκου κι μ΄κρένει αν θέλω να πάω κι γώ. Είχα να ροβολήσου[2] για Θεσσαλονίκη εδώ κι 20 χρόνια.
Έφεξε η μέρα κι πήραμε τον ανήφορο για τα Γιάννενα. Διαβήκαμε απ’ τ’ Φιλιππιάδα κι συνεχίσαμε τον δρόμο για το Κερασώνα και τη Παναγιά όπου ο Περικλής θάπερνε δυο-τρείς τσαλατίνες[3] με ματόζκα[4] πορτοκάλια. Τα καλλίτερα πουχω γευτεί. Θα τά’ δωνε πεσκέσι σε φίλους στ΄ Θεσσαλονίκη...
Πρίν μπούμε στα Γιάννενα, ο Περικλής μπήκε στα δεξιά κι βγήκαμε λέει στ’ Εγνατία, αυτή που πάει ντουγρού για Θεσσαλονίκη. Εγώ τ’ Εγνατία τ’ γνώρζα από όσα είχα διαβάσει, για το δρόμο πουφτανε μέχρι τ’ Κωνσταντινούπολη, γρήγορα, με ασφάλεια και με πολλά χάνια για να ξεκουραστούνε τα άλογα κι οι ταξιδιώτες.
Δεν είχαμε δέκα χιλιόμετρα στ’ Εγνατία, νάσου κάτι εισπράκτορες. Διόδια λένε. Τς΄πληρώνει ο Περικλής κι συνεχίζουμε.
Για μια στιγμή κατά τ’ γέφυρα τς Μπλαντούμας από μακριά όπως την αγναντεύαμε, είδαμε πολλά αυτοκίνητα σταματημένα κι από τις δύο πλευρές με αναμμένα τα αλάρμ. Ατύχημα είπαμε και φτάσαμε με κράτει[5] στ’ γέφυρα.
Σα φτάσαμε στη γέφυρα τράου[6] και τι να δού. Δεκαπέντε αυτοκίνητα αραγμένα από τη μιά πλευρά και άλλα τόσα από τη δκιά μας. Οι επιβάτες ήταν στ’ άκρη τσ’ γέφυρας κι έκαναν ότι θαύμαζαν το τοπίο, ενώ κατούραγαν.
Μωρέ λέου, τήρα χλιμάρα[7] κι θέλνε πολιτισμό. Σε τέτοιο δρόμο, με τέτοιες γέφυρες, με τέτοια τεχνολογία, αυτοί δε σέβονται τίποτα κι κατουράνε μες μες στο δρόμο.Ομως μ’ άρεσε που το ένα χέρι κρατάγανε το αντικείμενο κι με τ’ άλλου δείχνανε στο βάθος σαν κάτι νάχανε ανακαλύψει.
Με τόσο σπίρτο[8] από του κάτουρο θάχνε ξεραθεί τα πάντα κάτου απο τ΄γέφυρα. Οικολογική καταστροφή και κατά τα άλλα όπως λέμε εμείς στ’ Μπούχαλη[9] για το αν είναι υγιής κάποιος «κατράει κι ξερένεται τ’ αγράγκαθο»........
Πάμε λίγο παραπέρα, να και ένα άλλο αυτοκίνητο, που θαύμαζε τη φύση. Εδώ είχε κι τέχνη, είχε ανοιγμένη τ΄μπροστινή κι τ πισινή πόρτα, για νάχει άνεση στ’ παρατήρηση τς φύσης.
Οταν όμως είδα παραπέρα κι τρίτο, τέταρτο πέμπτο κι βάλε αυτοκίνητο να είναι σταματημένο κι να θαυμάζει τη φύση, αναλογίστκα μήπως σήμερα είναι του Αϊ Κατούρα, ή αν στα 10 σταματήματα για το φυσιολατρικό, κάτι κέρδιζες (σε απευθείας μετάδοση από τ’ τηλεόραση).
[1] Γάμπαρη: Είδος γαρίδας που ψαρεύεται στον Αμβρακικό κόλπο
[2] Ροβολήσω: Να πάω
[3] Τσαλατίνες: Μεγάλες πλαστικές σακούλλες
[4] Ματόζκα: Πορτοκάλια με κόκκινο χυμό
[5] Κράτει: με προσοχή
[6] Τράου: Κυττάζω
[7] Χλιμάρα: πτώχεια στο μυαλό
[8] Σπίρτο: Νάτριο
[9] Μπούχαλη: εργατική συνοικία της Βόνιτσας
*********************
Λίγο του ταξίδι, λίγο του ματόζκο του πορτοκάλι, κάτι περισσότερο να βλέπεις όλους παρά τον Αϊ Κατούριο, με έπιασε κι μένα ο πόνος για να αδειάσω τα νερά απ’ τ’ βάρκα[10].
-Περικλή, άμα κοντέψουμε σε καμιά τουαλέτα, σταμάτα να αδειάσω τα νερά απ’ τ’ βάρκα.
-Θειά Δμήτρω να κρατηθείς, μιά τουαλέτα έχει κάπου πριν μπούμε στ’ περιοχή τσ’ Κοζάνης, εκτός αν θέλεις να σταματήσουμε στ’ άκρη, για να θαυμάσεις τη φύση.
-Περικλή, δεν σέβεσαι ούτε τ΄ηλικία μ' ούτε το έργο τσ’ Ενατίας, δεν γίνεται τέτοιο έργο να μην έχεις ένα αφοδευτήριο!
Κάποια στιγμή αγναντεύω στο βάθος κάτι σπιτάκια στο δρόμο. Ωπα λέω κοντεύει η λευτεριά μ απ΄τ’ ανθρώπινη ανάγκη. Κι όπως έλεγε ένας καλός φίλος: «Θειά Δμήτρω στη πόρτα από τις τουαλέτες έπρεπε να γράφουν: εισέρχεσαι δυστυχισμένος και εξέρχεσαι ευτυχισμένος».
Σαν κόντεψε ο δρόμος κι φτάσαμε τα σπιτάκια, τς΄ πληρώσαμε κι άλλα διόδια, δεν ήταν αφοδευτήρια.
Ειχε πρηστεί του έντερό μου. Σταύρωνα από τη μία και λίγο μετά από την άλλη τα πόδια. Ωρε να κατουριστούμε από τώρα. Ποιός μας φλάει[11]από τη λαϊκή παροιμία «ο γέρος κι η γριά θα πάνε ή από χέσμο ή από πέσμο».
Φτάσαμε λίγο έξω από τη Κοζάνη κι επιτέλους σε ένα πάρκινγκ ήτανε δύο αφοδευτήρια. Πολλά αυτοκίνητα αραγμένα αλλά είχε τόσο τουρλάπ[12] που κανένας δεν έβγαινε. Τλουπουνόμαστε[13] εγώ κι η Γκίκου κι τρέχουμε για τα αφοδευτήρια. Η Γκίκου μπήκε στο γυναικών εγώ χώθκα στο ανδρών.
Μόλις μπήκα με πήρε στ’ μύτη ένα τραπέτσ[14]. Αυτό δεν ήτανε τίποτα από το τί είδα. Παρασόλισα, λάμπαξα, στραβοκατίνσα[15]. Τόσο σκατό μαζευμένο ούτε στους κόπρους του Αυγείου που μας μολόγαγε η δασκάλα του Δημοτικού.
[10] Να αδειάσω τα νερά από τη Βάρκα: Προσφιλής έκφραση των ψαράδων για το κατούρημα
[11] Φλάει: φυλάει
[12] Τουρλάπ: Μεγάλη βροχή
[13] Τλουπουνόμαστε: ντυνόμαστε καλά μέχρι και το κεφάλι
[14] Τραπέτς: μεγάλη ξινίλα
[15] Διαδοχικές εκφράσεις του για την άσχημη έκπληξη
**************************
Τόσα κάτουρα μαζεμένα που θα ποτίζανε τη πεδιάδα τς Θεσσαλίας. Που να προτοπατήσου κι που να σταθού. Που να σταθού για να ξετουλουπουχτώ[16].
Βάζου το ενα πόδι με τη μύτη σε ένα λεύτερο τόπο, παίρνω μια στροφή 180 μοίρες κι τουρλώνω του πισνό. Από τέτοιες ισορροπίες ήμνα μαθημένη όταν διάβαινα το ρέμα τσ’ Γαλάνους[17] στου Μοναστράκι.
Εχτε ακούσει για το χορό τσ’ λίμνη των κύκνων. Αυτό δεν λέει τίποτα. Μπαλέτο δεν ήξερα και μπαλέτο έμαθα. Οταν βγήκα απόξω με περίμενε η Γκίκου. Του τουρλάπι δεν είχε σταματήσει, αλλά μερικές γυναίκες απο τα αυτοκίνητα είχαν ξεθαρρέψει κι σαν νεροκουκουτσέλες[18] έρχονταν τς τουαλέτες.
Η Γκίκου μούπε ότι πρέπει να βγάλουμε τα παπούτσια για μα μπούμε στα αυτοκίνητο. Από τόση κατέλα[19] πουχανε πάρει, δεν θα αντέχαμε μέχρι τ΄Θεσσαλονίκη. Μέχρι να βγάλουμε τα παπούτσια κι να ξεστκαλτσουθούμε ακούγαμε τα επιφωνήματα από τα αφοδευτήρια. Κάθε κράτος κι μιά φωνή. Δεν χρειάζονταν να γνωρίζουμε από πιό κράτος ήτανε ο καθένας και η κάθε μιά. Η κραυγή είχε την ίδια χροιά...
Μπήκαμε στο αυτοκίνητο κι ο Περικλής μας τ’αμπασε.
-Δεν σας άρεγε να ελαφρωθείτε και να απολαμβάνεται και τη φύση, θέλατε τουαλέτες. Είχατε και στο χωριό σας;....
Δεν κρατήθκα άλλο, έφταιγε δεν εφταιγε ου Περικλής, αυτός τα ξέλαβε όλα...
-Ακου Περικλή μ’. Μπορεί να μην είχαμε στο χωριό μας τουαλέτες αλλά γνωρίζαμε να συναλλάζουμε τσ’ σκινάρες για να καθόμαστε στα καθαρά. Πέρναμε του κοσί κι διαβαίναμε από χωριό σε χωριό. Οπου μας έπαιρνε το ποτίζαμε το χώμα. Μάλιστα ο πισνός μας αναγνώριζε κι τον αέρα από που φύσαγε κι τι βροχή θάφερνε. Ομως στο διάβα μας δεν πληρώναμε τίποτα και σε κανένα. Τώρα όμως κατάλαβα γιατί τηλεόραση μας λένε συνέχεια για τς λωρίδες άμεσης ανάγκης κι για να τσ’ αφήνουμε ελεύθερες. Να γιατί τσ' ονομάσατε άμεσης ανάγκης, αφού δεν έχουνε τουαλέτες.
[16] Να βγάλω τα τυλιγμένα ρούχα
[17] Το ρέμα τσ’ Γαλάνους: Ιστορικό ρέμα που όταν κατέβαζε, έκοβε στα δύο ένα Κεφαλοχώρι.
[18] Νεροκουκουτσέλα: είδος πουλιού που βουτάει στα νερά για να βρεί την τροφή του.
[19] Κατέλα: Υπερβολική βρώμα
από το ΞΗΡΟΜΕΡΟNEWS
Έφεξε η μέρα κι πήραμε τον ανήφορο για τα Γιάννενα. Διαβήκαμε απ’ τ’ Φιλιππιάδα κι συνεχίσαμε τον δρόμο για το Κερασώνα και τη Παναγιά όπου ο Περικλής θάπερνε δυο-τρείς τσαλατίνες[3] με ματόζκα[4] πορτοκάλια. Τα καλλίτερα πουχω γευτεί. Θα τά’ δωνε πεσκέσι σε φίλους στ΄ Θεσσαλονίκη...
Πρίν μπούμε στα Γιάννενα, ο Περικλής μπήκε στα δεξιά κι βγήκαμε λέει στ’ Εγνατία, αυτή που πάει ντουγρού για Θεσσαλονίκη. Εγώ τ’ Εγνατία τ’ γνώρζα από όσα είχα διαβάσει, για το δρόμο πουφτανε μέχρι τ’ Κωνσταντινούπολη, γρήγορα, με ασφάλεια και με πολλά χάνια για να ξεκουραστούνε τα άλογα κι οι ταξιδιώτες.
Δεν είχαμε δέκα χιλιόμετρα στ’ Εγνατία, νάσου κάτι εισπράκτορες. Διόδια λένε. Τς΄πληρώνει ο Περικλής κι συνεχίζουμε.
Για μια στιγμή κατά τ’ γέφυρα τς Μπλαντούμας από μακριά όπως την αγναντεύαμε, είδαμε πολλά αυτοκίνητα σταματημένα κι από τις δύο πλευρές με αναμμένα τα αλάρμ. Ατύχημα είπαμε και φτάσαμε με κράτει[5] στ’ γέφυρα.
Σα φτάσαμε στη γέφυρα τράου[6] και τι να δού. Δεκαπέντε αυτοκίνητα αραγμένα από τη μιά πλευρά και άλλα τόσα από τη δκιά μας. Οι επιβάτες ήταν στ’ άκρη τσ’ γέφυρας κι έκαναν ότι θαύμαζαν το τοπίο, ενώ κατούραγαν.
Μωρέ λέου, τήρα χλιμάρα[7] κι θέλνε πολιτισμό. Σε τέτοιο δρόμο, με τέτοιες γέφυρες, με τέτοια τεχνολογία, αυτοί δε σέβονται τίποτα κι κατουράνε μες μες στο δρόμο.Ομως μ’ άρεσε που το ένα χέρι κρατάγανε το αντικείμενο κι με τ’ άλλου δείχνανε στο βάθος σαν κάτι νάχανε ανακαλύψει.
Με τόσο σπίρτο[8] από του κάτουρο θάχνε ξεραθεί τα πάντα κάτου απο τ΄γέφυρα. Οικολογική καταστροφή και κατά τα άλλα όπως λέμε εμείς στ’ Μπούχαλη[9] για το αν είναι υγιής κάποιος «κατράει κι ξερένεται τ’ αγράγκαθο»........
Πάμε λίγο παραπέρα, να και ένα άλλο αυτοκίνητο, που θαύμαζε τη φύση. Εδώ είχε κι τέχνη, είχε ανοιγμένη τ΄μπροστινή κι τ πισινή πόρτα, για νάχει άνεση στ’ παρατήρηση τς φύσης.
Οταν όμως είδα παραπέρα κι τρίτο, τέταρτο πέμπτο κι βάλε αυτοκίνητο να είναι σταματημένο κι να θαυμάζει τη φύση, αναλογίστκα μήπως σήμερα είναι του Αϊ Κατούρα, ή αν στα 10 σταματήματα για το φυσιολατρικό, κάτι κέρδιζες (σε απευθείας μετάδοση από τ’ τηλεόραση).
[1] Γάμπαρη: Είδος γαρίδας που ψαρεύεται στον Αμβρακικό κόλπο
[2] Ροβολήσω: Να πάω
[3] Τσαλατίνες: Μεγάλες πλαστικές σακούλλες
[4] Ματόζκα: Πορτοκάλια με κόκκινο χυμό
[5] Κράτει: με προσοχή
[6] Τράου: Κυττάζω
[7] Χλιμάρα: πτώχεια στο μυαλό
[8] Σπίρτο: Νάτριο
[9] Μπούχαλη: εργατική συνοικία της Βόνιτσας
*********************
Λίγο του ταξίδι, λίγο του ματόζκο του πορτοκάλι, κάτι περισσότερο να βλέπεις όλους παρά τον Αϊ Κατούριο, με έπιασε κι μένα ο πόνος για να αδειάσω τα νερά απ’ τ’ βάρκα[10].
-Περικλή, άμα κοντέψουμε σε καμιά τουαλέτα, σταμάτα να αδειάσω τα νερά απ’ τ’ βάρκα.
-Θειά Δμήτρω να κρατηθείς, μιά τουαλέτα έχει κάπου πριν μπούμε στ’ περιοχή τσ’ Κοζάνης, εκτός αν θέλεις να σταματήσουμε στ’ άκρη, για να θαυμάσεις τη φύση.
-Περικλή, δεν σέβεσαι ούτε τ΄ηλικία μ' ούτε το έργο τσ’ Ενατίας, δεν γίνεται τέτοιο έργο να μην έχεις ένα αφοδευτήριο!
Κάποια στιγμή αγναντεύω στο βάθος κάτι σπιτάκια στο δρόμο. Ωπα λέω κοντεύει η λευτεριά μ απ΄τ’ ανθρώπινη ανάγκη. Κι όπως έλεγε ένας καλός φίλος: «Θειά Δμήτρω στη πόρτα από τις τουαλέτες έπρεπε να γράφουν: εισέρχεσαι δυστυχισμένος και εξέρχεσαι ευτυχισμένος».
Σαν κόντεψε ο δρόμος κι φτάσαμε τα σπιτάκια, τς΄ πληρώσαμε κι άλλα διόδια, δεν ήταν αφοδευτήρια.
Ειχε πρηστεί του έντερό μου. Σταύρωνα από τη μία και λίγο μετά από την άλλη τα πόδια. Ωρε να κατουριστούμε από τώρα. Ποιός μας φλάει[11]από τη λαϊκή παροιμία «ο γέρος κι η γριά θα πάνε ή από χέσμο ή από πέσμο».
Φτάσαμε λίγο έξω από τη Κοζάνη κι επιτέλους σε ένα πάρκινγκ ήτανε δύο αφοδευτήρια. Πολλά αυτοκίνητα αραγμένα αλλά είχε τόσο τουρλάπ[12] που κανένας δεν έβγαινε. Τλουπουνόμαστε[13] εγώ κι η Γκίκου κι τρέχουμε για τα αφοδευτήρια. Η Γκίκου μπήκε στο γυναικών εγώ χώθκα στο ανδρών.
Μόλις μπήκα με πήρε στ’ μύτη ένα τραπέτσ[14]. Αυτό δεν ήτανε τίποτα από το τί είδα. Παρασόλισα, λάμπαξα, στραβοκατίνσα[15]. Τόσο σκατό μαζευμένο ούτε στους κόπρους του Αυγείου που μας μολόγαγε η δασκάλα του Δημοτικού.
[10] Να αδειάσω τα νερά από τη Βάρκα: Προσφιλής έκφραση των ψαράδων για το κατούρημα
[11] Φλάει: φυλάει
[12] Τουρλάπ: Μεγάλη βροχή
[13] Τλουπουνόμαστε: ντυνόμαστε καλά μέχρι και το κεφάλι
[14] Τραπέτς: μεγάλη ξινίλα
[15] Διαδοχικές εκφράσεις του για την άσχημη έκπληξη
**************************
Τόσα κάτουρα μαζεμένα που θα ποτίζανε τη πεδιάδα τς Θεσσαλίας. Που να προτοπατήσου κι που να σταθού. Που να σταθού για να ξετουλουπουχτώ[16].
Βάζου το ενα πόδι με τη μύτη σε ένα λεύτερο τόπο, παίρνω μια στροφή 180 μοίρες κι τουρλώνω του πισνό. Από τέτοιες ισορροπίες ήμνα μαθημένη όταν διάβαινα το ρέμα τσ’ Γαλάνους[17] στου Μοναστράκι.
Εχτε ακούσει για το χορό τσ’ λίμνη των κύκνων. Αυτό δεν λέει τίποτα. Μπαλέτο δεν ήξερα και μπαλέτο έμαθα. Οταν βγήκα απόξω με περίμενε η Γκίκου. Του τουρλάπι δεν είχε σταματήσει, αλλά μερικές γυναίκες απο τα αυτοκίνητα είχαν ξεθαρρέψει κι σαν νεροκουκουτσέλες[18] έρχονταν τς τουαλέτες.
Η Γκίκου μούπε ότι πρέπει να βγάλουμε τα παπούτσια για μα μπούμε στα αυτοκίνητο. Από τόση κατέλα[19] πουχανε πάρει, δεν θα αντέχαμε μέχρι τ΄Θεσσαλονίκη. Μέχρι να βγάλουμε τα παπούτσια κι να ξεστκαλτσουθούμε ακούγαμε τα επιφωνήματα από τα αφοδευτήρια. Κάθε κράτος κι μιά φωνή. Δεν χρειάζονταν να γνωρίζουμε από πιό κράτος ήτανε ο καθένας και η κάθε μιά. Η κραυγή είχε την ίδια χροιά...
Μπήκαμε στο αυτοκίνητο κι ο Περικλής μας τ’αμπασε.
-Δεν σας άρεγε να ελαφρωθείτε και να απολαμβάνεται και τη φύση, θέλατε τουαλέτες. Είχατε και στο χωριό σας;....
Δεν κρατήθκα άλλο, έφταιγε δεν εφταιγε ου Περικλής, αυτός τα ξέλαβε όλα...
-Ακου Περικλή μ’. Μπορεί να μην είχαμε στο χωριό μας τουαλέτες αλλά γνωρίζαμε να συναλλάζουμε τσ’ σκινάρες για να καθόμαστε στα καθαρά. Πέρναμε του κοσί κι διαβαίναμε από χωριό σε χωριό. Οπου μας έπαιρνε το ποτίζαμε το χώμα. Μάλιστα ο πισνός μας αναγνώριζε κι τον αέρα από που φύσαγε κι τι βροχή θάφερνε. Ομως στο διάβα μας δεν πληρώναμε τίποτα και σε κανένα. Τώρα όμως κατάλαβα γιατί τηλεόραση μας λένε συνέχεια για τς λωρίδες άμεσης ανάγκης κι για να τσ’ αφήνουμε ελεύθερες. Να γιατί τσ' ονομάσατε άμεσης ανάγκης, αφού δεν έχουνε τουαλέτες.
[16] Να βγάλω τα τυλιγμένα ρούχα
[17] Το ρέμα τσ’ Γαλάνους: Ιστορικό ρέμα που όταν κατέβαζε, έκοβε στα δύο ένα Κεφαλοχώρι.
[18] Νεροκουκουτσέλα: είδος πουλιού που βουτάει στα νερά για να βρεί την τροφή του.
[19] Κατέλα: Υπερβολική βρώμα
από το ΞΗΡΟΜΕΡΟNEWS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου