Ανάμεσά τους οι Δήμοι Πατρέων,Κέρκυρας,Μελισσίων κλπ
Ενας δήμος προικοδοτεί άπορες κορασίδες. Οι ενδιαφερόμενες πρέπει κατ’ αρχάς να αποδείξουν ότι είναι άπορες και ότι κατάγονται από τη συγκεκριμένη περιοχή, προκειμένου να διεκδικήσουν την προικοδότησή τους. 
Περαιτέρω, σε ορισμένες περιπτώσεις πρέπει να πιστοποιήσουν ότι είναι χριστιανές ορθόδοξες και ότι είναι «ανεπίληπτων ηθών», με βεβαίωση από τον τοπικό εφημέριο. Ακούγεται τουλάχιστον αναχρονιστικό ένας δήμος να χρησιμοποιεί το φύλο, την καταγωγή, το θρήσκευμα και μια παρωχημένη ερμηνεία της προσωπικής ηθικής ως κριτήρια για τη διανομή ενός επιδόματος. Πρόκειται όμως για τους όρους που έχουν θέσει διάφορα κληροδοτήματα, τα περισσότερα από τα οποία δημιουργήθηκαν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.
Την προηγούμενη εβδομάδα, το δημοτικό συμβούλιο της Πάτρας αποφάσισε, όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, την προικοδότηση 10 γυναικών (με 2.500 ευρώ σε καθεμία) με πόρους από το κληροδότημα Ιωάννη Μεϊντάνη.
«Ο Μεϊντάνης ήταν ένας κτηματίας, που τη δεκαετία του ’30 έδωσε στον δήμο ένα ακίνητο προκειμένου με τα έσοδά του να προικοδοτεί άπορες κοπέλες από την Πάτρα και τα Καλάβρυτα», εξηγεί ο αντιδήμαρχος οικονομικών της πόλης, Παναγιώτης Μελάς. «Το ακίνητο, σε κεντρικό σημείο της Πάτρας, δόθηκε το 1972 αντιπαροχή και τα έσοδα από τα ενοίκια, περίπου 25.000 ευρώ/έτος, εξακολουθούν να διατίθενται και σήμερα με τον ίδιο τρόπο».
Για να διεκδικήσουν την «προίκα», οι ενδιαφερόμενες πρέπει να αποδείξουν ότι είναι χαμηλών εισοδημάτων (συγκεκριμένα έως 10.000 ευρώ συνολικά την τελευταία τριετία), δημότες της περιοχής που το κληροδότημα αφορά και ότι παντρεύτηκαν το προηγούμενο έτος. «Το 1933 που συντάχθηκε η διαθήκη, ο άνθρωπος αυτός ήθελε να βοηθήσει φτωχές κοπέλες από την περιοχή του. Σήμερα βέβαια δεν μιλάμε στην πραγματικότητα για προίκα, αφού τα χρήματα δίνονται μετά τον γάμο και δεν είναι... επιχείρημα για την εξεύρεση συζύγου. Είναι απλά ένα οικονομικό βοήθημα».
Ο Δήμος Πατρέων δεν είναι ο μόνος που «προικοδοτεί» άπορες κοπέλες. Για παράδειγμα ο Δήμος Πεντέλης δίνει κάθε χρόνο ένα ποσό (περίπου 40.000 ευρώ/έτος) σε 10 άπορες κοπέλες των Μελισσίων, όπως ορίζει το κληροδότημα Κωνσταντίνου Καλαμβόκη.
«Ο Καλαμβόκης ήταν ένας γιατρός που είχε μια κλινική στα Μελίσσια και μετά τον θάνατό του άφησε το ακίνητο της κλινικής στον δήμο για τον σκοπό αυτό», λέει ο δήμαρχος, Κ. Στεργίου. «Το ακίνητο δόθηκε αντιπαροχή το 1984 και χτίστηκε ένα σούπερ μάρκετ και το δημαρχείο. Το ετήσιο ενοίκιο του δημαρχείου είναι και το ποσό που διατίθεται». Το ερώτημα είναι βέβαια αν... υπάρχουν άπορες κοπέλες στα Μελίσσια, μια περιοχή υψηλών εισοδημάτων. «Φυσικά και υπάρχουν και μάλιστα είναι πολλές που το διεκδικούν», λέει ο κ. Στεργίου.
Σε άλλες περιπτώσεις, βέβαια, το κληροδότημα θέτει αυστηρότερους όρους για τον προικοδότηση.
Για παράδειγμα, ο Δήμος Κέρκυρας διαχειρίζεται πέντε τέτοια κληροδοτήματα. Για παράδειγμα, το κληροδότημα Κομίσσης Ελένης Αρμένη-Μοτσενίγου ζητεί οι κοπέλες να είναι άγαμες ηλικίας 14-19 ετών, «ενδεείς και χρηστοήθεις».
Λίγο πιο... ανεκτικό στα ηλικιακά ζητήματα είναι το κληροδότημα Θεμιστοκλή Κοτάρδου, που αφορά γυναίκες 15-40 ετών, αλλά πάντα «ανεπιλήπτων ηθών, έντιμες και ευυπόληπτες».
Αξιοσημείωτο είναι ότι για την πιστοποίηση της ηθικής ο Δήμος Κέρκυρας ζητεί βεβαίωση του εφημερίου της ενορίας τους υπογεγραμμένη (με ευθύνη του εφημερίου) και από έναν αξιόπιστο δημότη για την ένδεια και τη χρηστοήθεια.
Να σημειωθεί ότι ανάλογα κληροδοτήματα διαχειρίζονται πολλοί δήμοι σε όλη τη χώρα, όπως οι Δήμοι Σπάρτης, Μονεμβάσιας, Μεγάρων, Μυτιλήνης, Λαμίας, Αιγιαλείας και άλλοι.
http://www.kathimerini.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου