Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ ΑΠΟΤΥΠΩΝΕΤΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ...
ΜΕ ΤΗ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ του 2ου Γυμνασίου Αγρινίου!!!
"ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΜΑΔΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΑ ΠΟΛΥ, ΠΟΥ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΥΛΟΠΟΙΕΙ!
Η ΚΥΡΙΑ ΜΑΡΙΑ ΑΓΓΕΛΗ ΑΚΟΥΡΑΣΤΗ ΜΑΣ ΠΑΡΟΤΡΥΝΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΚΑΘΟΔΗΓΕΙ...
Η ΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΠΟΛΥ!"
Γιώργος Χριστοδουλόπουλος, μαθητής Γ΄ Γυμνασίου
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ…
Γηγενής Αγρινιώτης:Χωρίς να διαφωνούμε με την εξαιρετική δουλειά των μικρών μαθητών και της εκλεκτής καθηγήτριας τους, που παρουσιάζουν όντως την πραγματικότητα στην πόλη ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης,παραθέτουμε και το σχόλιο του Αγρινιώτικου site γιατί πιστεύουμε ότι τα παιδιά πρέπει να τα ξέρουν όλα.
Να γνωρίζουν δηλαδή ότι η κρίση είναι αποτέλεσμα και δεν ήρθε μόνη της... έχει όνομα,γονείς και νονούς που ευθύνονται τα μέγιστα για το σημερινό χάλι μας και που δυστυχώς εξακολουθούν ακόμα και τώρα να μην βάζουν μυαλό.
Ενα σχόλιο για «το Αγρίνιο της κρίσης»
Είδε η στήλη το ντοκιμαντέρ του 2ου Γυμνασίου για την κρίση. Δεν θέλω να μπω σε πολλές λεπτομέρειες γιατί είναι κάπου λογικό η συμμετοχή των παιδιών να οδηγήσει σε ένα συναισθηματικό βίντεο όπου θα παίζει ένα τραγούδι που θα λέει «δε σε φοβάμαι(δις), με την Ελλάδα εγώ ξυπνάω και κοιμάμαι», παρότι έξω, εκεί που ζουν τα παιδιά δεν παίζει καμιά Ελλάδα με την οποία κοιμούνται και ξυπνούν. Μάλλον πέφτουν φάπες αν ανεβάσουν καμιά σημαία. Οπότε ας αφήσουμε τις Επιδαύρους, την Κυρά της Ρω και τη Βεργίνα.
Πάμε στο δια ταύτα. Πως αντιλαμβάνονται τα παιδιά την κρίση πέρα από τα πατριωτικά αιτήματα για να μας συμβεί ότι και στη Γερμανία μετά τον πόλεμο(!) ή τις διαπιστώσεις που απενοχοποιούν κάπως τη χώρα, όπως την έκφραση «όταν έφτασε εδώ η κρίση», ωσάν να μας ήρθε κάτι θεόσταλτο που εμείς δεν έπρεπε να το ζήσουμε…
Τα παιδιά ως «κρίση» τρία πράγματα εκλαμβάνουν, όπως δείχνει το βίντεο: πρώτον, τη δικιά τους μειωμένη αγοραστική δύναμη. Οι γονείς υπέστησαν μείωση μισθών, οι φόροι είναι πολλοί, μένουν λιγότερα για εμάς πια.
Δεύτερον, το παλιό αφήγημα των αυτοκτονιών, των αστέγων, του κρύου και της δυστυχίας. Και τρίτον, τις εικόνες από τα κλειστά καταστήματα μέσα στη πόλη.
Ας επιτρέψουν, λοιπόν, τα παιδιά στη στήλη μια συμβουλή αλλά όχι με χάιδεμα αυτιών.
Επειδή το πρώτο είναι δύσκολο να αλλάξει με αποφάσεις κυβερνητικές, δεν βρίσκονται λεφτά με εντολές και ειδικά κρατικά και δανεικά λεφτά…
Επειδή το δεύτερο, ως αφήγημα, θα έχουν παρατηρήσει ότι έχει υποχωρήσει πολύ, διότι εξαρτάται από το κατά πόσον η αντιπολίτευση μπορεί να το κάνει αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης, όπως έκαναν οι προηγούμενοι που τώρα κυβερνούν…
Ας πάνε στο τρίτο κι ας πουν στους γονείς τους να σοβαρευτούν και να ζητήσουν από τους κρατούντες σοβαρά πράγματα και όχι διορισμούς και πολλές μέρες αργίας. Ας ζητήσουν αληθινό εμπορικό περιβάλλον, με την επίγνωση, ασφαλώς, ότι δεν μπορούν όλοι να είναι μαγαζάτορες, δεν υπάρχει το αντικείμενο για όλο τον πληθυσμό να είναι έμποροι.
Ας πουν στους γονείς τους να επιζητήσουν επιχειρηματικότητα, ανοιχτές δουλειές, λιγότερους φόρους κι αποτελεσματικότερο κράτος, σαφώς μικρότερο.
Κι ας βάλουν τους καθηγητές τους να τους εξηγήσουν πως πολλές-πολλές συντεχνίες δεν θέλουν να δουλεύει κανείς, βάζοντας στα πάντα εμπόδια. Πως όλα είναι προστατευόμενα, αρχαία, σπουδαίου κάλλους, άξια για ήπια μόνο εκμετάλλευση. Πως απαγορεύονται οι οχλούσες βιομηχανίες, οι ανεμογεννήτριες, η βιομάζα, ο πολύς τουρισμός, τα πάντα όλα.
Και μετά ας ζητήσουν από τους γονείς τους να ζητήσουν από τους πολιτικούς να αλλάξουν τα μυαλά που μας έφεραν εδώ. Α, ναι, ας τους πουν κι ότι αρκετά με την κλάψα για τους κακούς ξένους γιατί το παραμύθι δεν έχει δράκο.
η συντακτική φιλεκπαιδευτική μονάδα του agriniopress.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου