Ανέκαθεν αυτός ο τόπος είχε τη δυστυχία να βγάζει σωτήρες!
Πάντα κάποιοι αναλάμβαναν να μας σώσουν χωρίς να τους το ζητήσει κανένας ή μάλλον υπακούοντας στα κελεύσματα των ισόβιων προστατών μας πέραν του Ατλαντικού.
Αποφράδα μέρα και η σημερινή!
Σαν σήμερα 44 χρόνια πριν,στις 21 Απριλίου 1967,μέσα σε μια ανώμαλη πολιτική κατάσταση και με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να έχει ήδη "αποδράσει" εις Παρισίους,ήταν η σειρά των Συνταγματαρχών να μας σώσουν από τον "κομμουνιστικό κίνδυνο".
Παπαδόπουλος,Μακαρέζος,Λαδάς και CIA ήταν τα πρώτα βιολιά της χούντας,guest star o Στυλιανός Παττακός (ο Ταξίαρχος με το μυστρί).Με συνοπτικές διαδικασίες εφήρμοσαν έτοιμο σχέδιο κατάληψης της εξουσίας και μας κατσικώθηκαν για εφτά χρόνια,τρεις μήνες και τρεις μέρες.
Καλοί άνθρωποι όλοι τους,έδωσαν αμέσως διαβατήρια στους πολιτικούς να φύγουν στην "εξορία" για να προετοιμάσουν την αντιστασιακή τους επιστροφή όταν θα τους χρειαστεί η πατρίδα.
Ανοιξαν ξανά τα ξερονήσια που δεν είχαν προλάβει καλά καλά να κλείσουν μετά τον εμφύλιο και "φιλοξενούσαν" όσους δεν ήταν πρόθυμοι να βροντοφωνάξουν "Ζήτω η Επανάσταση".
Για τα "επείγοντα περιστατικά" εφημέρευαν το ΕΑΤ-ΕΣΑ και τα κατά τόπους τμήματα της Αστυνομίας και της Χωροφυλακής.
Ο αρχηγός της "Επανάστασης",Συνταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος,έπαιρνε πιο γρήγορα τα πολιτικά αξιώματα απ' ότι τους στρατιωτικούς βαθμούς.Εγινε υπουργός,πρωθυπουργός,αντιβασιλέας και πρόεδρος της δημοκρατίας!εν μια νυκτί μάλιστα έβγαλε αυτόματο διαζύγιο για να παντρευτεί το αίσθημα.Ο αδελφός Στέλιος από χωρίου εις χωρίον θεμελίωνε στάδια και γυμναστήρια και καθ' οδόν μάζευε γόπες!Κάποιοι άλλοι έκαναν κάτι κομπίνες με κρέατα,έτσι για να μην ξεχνάμε το δαιμόνιο της φυλής μας.
Σκοπός της "Επανάστασης" ήταν η "ανανέωση" (πως είπε κάποιος πρόσφατα αναδιάρθρωση) της Eλλάδος βάσει του Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού και η πάταξη της αναρχίας.
Ωσπου το Νοέμβρη του '73 ένας Ταξίαρχος (Δημήτριος Ιωαννίδης) ανέτρεψε τη χούντα του Παπαδόπουλου και το άνοιγμά της προς τον κοινοβουλευτισμό αφήνοντας και το Σπύρο Μαρκεζίνη με την πρωθυπουργία στο χέρι.Πολύ γρήγορα η νέα χούντα πέτυχε την τραγωδία και τη διχοτόμηση στην Κύπρο μας και όπως ήταν φυσικό κατέρρευσε με πάταγο μέσα στα Εθνικά συντρίμμια.
Τότε,Ιούλιο του 1974 άρχισε η επονομαζόμενη μεταπολιτευτική περίοδος!
Η παράδοση - παραλαβή με πρόεδρο (τον χουντικό και μη τιμωρηθέντα Φαίδωνα Γκιζίκη) κι αρχιεπίσκοπο (τον παντός καιρού Σεραφείμ) έγινε με χαρές,πανηγύρια,φανφάρες και φιέστες υποδοχής των "αυτοεξόριστων" γνωστών από τα παλιά σωτήρων μας.
Ποιος να το φαντάζονταν τότε (24 Ιουλίου του '74) αλλά και μετά στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης,με "Εθνάρχη" στο πηδάλιο,"Σοσιαλιστή" ηγέτη στην αντιπολίτευση και εντός νόμου το ΚΚΕ,ότι θα φτάναμε προϊόντος του χρόνου σε μια μεταμοντέρνα δικτατορία οικονομικού τύπου.
Τώρα πια οι σκλάβοι είναι λεύτεροι κι οι αλυσίδες τους φτιαγμένες από οπτικές ίνες και πλαστικά τσιπάκια!
Ζούμε σε μια χώρα που ο Θεός την προόριζε για εξοχικό Του,μια χώρα που οι μαρίνες της είναι γεμάτες κότερα και πολυτελέστατα σκάφη,μια χώρα που στα βουνά της φυτρώνουν βιλάρες κι όμως φτάσαμε στο κατώφλι της χρεοκοπίας κάτω από τη μπότα του ΔΝΤ.
Και το οξύμωρο της υπόθεσης είναι πως φτάσαμε ως εδώ με την πολιτική καθοδήγηση ανθρώπων που αγωνίστηκαν κατά της Δικτατορίας των Απριλιανών.
Στις 3 Σεπτεμβρίου του 1974,την ίδια μέρα που ιδρύθηκε το ΠΑΣΟΚ,εκδόθηκε Συντακτική πράξη με την οποία χαρακτηρίστηκαν οι πραξικοπηματίες ως πρωταίτιοι πολιτικών αδικημάτων εξαιρουμένων του στρατηγού Φ. Γκιζίκη που παρέμενε πρόεδρος της Δημοκρατίας μέχρι τις 18 Δεκεμβρίου του '74,της υφιστάμενης προδοτικής στρατιωτικής ηγεσίας,του αρχιεπισκόπου Σεραφείμ καθώς και όλων των πολιτικών προσώπων των κυβερνήσεων Παπαδόπουλου και Ιωαννίδη.Ο νόμος περί ευθύνης υπουργών ψηφίστηκε αργότερα!!!
Ευτυχώς που δεν ζουν σήμερα οι Ηρωες της Αντίστασης στο χουντικό καθεστώς Αλέκος Παναγούλης,Σπύρος Μουστακλής,Αντρέας Λεντάκης κι άλλοι πολλοί.
Ποιος ξέρει τι θα έπρεπε να κάνουν μπροστά στην άθλια κατάσταση της χώρας,τη νέα μορφή δικτατορίας κι αναλογιζόμενοι τους αγώνες τους,τα βασανιστήρια που υπέστησαν,τις φυλακές και τα ξερονήσια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου