έπαθε ένα μικρό πανικό, κι ανάβει όλη μέρα το ερκοντίσιον στο φουλ, και κάθομαι τώρα εγώ εδώ με το κοντομάνικο γιατί έχω βγάλει την ιλαρά κάτω απ’ το μηχάνημα και περιμένω το χιόνι.
Που ’ναι το χιόνι, οέο που ’ναι το χιόνι; Κανονίστε την πορεία σας μετεωρολόγοι. Χάθηκε η εμπιστοσύνη στους αριστερούς με τα ψέματά τους, άμα χαθεί και σε σας χέσε μέσα. Χιόνι είπατε και χιόνι θέλω. Κι όχι εκείνη η τσίμπλα, που λες τώρα χιονίζει, και μετά σου ’ρχεται μια ψιχάλα να, μετά συγχωρήσεως στο σβέρκο. Χιόνι καλό και παχύ, να βάζεις μέσα το ποδάρι σου και να το χάνεις, να φτιάχνεις χιονόμπαλα και να ανοίγεις κεφάλι...
Έβαλα το λοιπόν διπλές κάλτσες, κάτι χοντρές στρατιωτικές απ’ εξω, που είχα αγοράσει στο Μοναστηράκι για τέτοιες περιπτώσεις, κι άραξα να περιμένω τις χαμηλότερες θερμοκρασίες των τελευταίων ετών. Έλα όμως που βγήκε η παροιμία του «όπου ακούς πολλά κεράσια»...και μετατράπηκε σε «όπου ακούς πολλά χιόνια».
Κι εκεί που εγώ περίμενα σήμερα να σηκωθώ, και να βρω παντού στρωμένο χιόνι, αφράτο και παχύ, και βρέθηκα με τις πυτζάμες πρωί – πρωί στο μπαλκόνι και καθόμουνα και χάζευα κάτι χιονόψυχες που έφερνε ο αέρας, ένα χέρι με σβέρκωσε και με τράβηξε μέσα...
-Κλείσε Χριστιανέ μου μας πάγωσες, που περιμένεις χιόνι στον Πειραιά!
Και πραγματικά χιόνι δεν υπήρχε. Λίγο στα αυτοκίνητα, καθόλου στο δρόμο, λίγο στα δέντρα απέναντι. Μπήκα στο σπίτι μέσα στην απογοήτευση... Σιγά το χιόνι...
Και τώρα που έσκασε μύτη και μια αχτίδα ήλιος, όλα έξω, παγωμένα μεν αλλά γαλήνια και φυσιολογικά. Πάλι μας ξεγέλασες ρε χιόνι και σήμερα... κι ούτε μια φωτογραφία της προκοπής δεν καταφέραμε να βγάλουμε.
Κώστας Μπούτιβας – Καστρινός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου