ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 3η (εποχής 3ου μνημονίου)
ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΤΗΣ Β΄ ΕΛΜΕ ΑΙΤΩΛ/ΝΙΑΣ (Σχετικά με την συγκρότηση του Προεδρείου)
- ΔΑΚΕ (ΝΔ) και ΣΥΜΜΑΧΙΑ (ΣΥΡΙΖΑ) οδηγούν το σωματείο σε περιπέτειες
- Οι σύγχρονοι Ηρόστρατοι πρόθυμοι για όλα αποζητούν μόνο τη «δόξα» της εξουσίας
Η παρακμή του κυβερνητικού και γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, καθώς και οι κομματικές σκοπιμότητες, επέτρεψαν σε ακραίους νεοφιλελεύθερους με τις δύο (2) ψήφους που έχουν στο Δ.Σ. (σε σύνολο 9 μελών) να καταλάβουν τη θέση του Προέδρου της Β’ ΕΛΜΕ, κατά τη σχετική ψηφοφορία της Πέμπτης 22-12-2016.
Χωρίς καμία προγραμματική δέσμευση παρά μόνο με τις γνωστές αντιδραστικές τους απόψεις και σε αντίθεση με τις ψηφισμένες θέσεις των συνεδρίων της ΟΛΜΕ και των Γεν. Συνελεύσεων Προέδρων των ΕΛΜΕ της χώρας, που μας δεσμεύουν καταστατικά όλους.
Η Συμμετοχή, από όπου προέρχεται ο πρόεδρος, διακηρύσσει ότι είναι υπέρ της αξιολόγησης (και των απολύσεων;), κατά των μόνιμων διορισμών (γιατί, λέει, δεν υπάρχουν γεννήσεις παιδιών), ενώ υποστηρίζει να γίνονται οι εκλογές και οι συνελεύσεις τα Σάββατα (ερώτηση Φορτσάκη ΝΔ στη βουλή) καθώς και άλλα φαιδρά, τα οποία το εκπαιδευτικό κίνημα ακούει κατά καιρούς από αυτές τις περιστασιακές συντεχνιακές παρέες, των οποίων μοναδικός στόχος είναι να τα έχουν καλά με όλους για τη δική τους «τέρψη» και αφού «επιτελέσουν το έργο τους» εξαφανίζονται. Το έργο αυτό όμως το έχουμε ξαναδεί.
Η κενότητα των λόγων και των έργων αυτών των ομάδων για το δήθεν α-κομμάτιστο ρόλο τους στο συνδικαλισμό μάς παραπέμπει σε μια βαθύτατα συντηρητική ιδεολογία ακραίων ομάδων, που συνήθως προτάσσουν την ιδιοτέλεια σε βάρος του συλλογικού και της ταξικής οντότητας του σωματείου.
Ας δούμε όμως τα γεγονότα στη συγκρότηση του Δ.Σ. με την σειρά, για να βγουν και τα ανάλογα συμπεράσματα:
Στην 1η συνεδρίαση του νεοεκλεγέντος Δ.Σ., την Τρίτη 20-12-2016, στην οποία υπήρξαν αρκετές παραιτήσεις μελών, μοναδική υποψηφιότητα, η οποία έδινε διέξοδο στο ζήτημα της εκλογής Προέδρου στο μεγαλύτερο σωματείο της περιοχής, ήταν η δική μας. Υποψηφιότητα η οποία είχε συγκεκριμένο αγωνιστικό διεκδικητικό προγραμματικό πλαίσιο, σε αντίθεση με το αναλογικό, δήθεν αντιπροσωπευτικό, που πρότειναν όλοι οι άλλοι, χωρίς όμως και να το κάνουν πράξη.
Σε εκείνη την ψηφοφορία δεν υπήρξε εκλογή Προέδρου, όπως ενημερώσαμε (βλ. τη Νο2 ανακοίνωσή μας). Άλλωστε, στις δύο πρώτες ψηφοφορίες για τη συγκρότηση Προεδρείου, το άρθρο 14 του καταστατικού της ΕΛΜΕ, προβλέπει την επίτευξη απόλυτης πλειοψηφίας για να εκλεγεί κάποιος σε κάθε αξίωμα. Στην ψηφοφορία εκείνη, ο εκπρόσωπος της ΑΕΚ έλαβε μία (1) ψήφο, όλα τα υπόλοιπα μέλη των παρατάξεων ψήφισαν λευκό και έτσι η διαδικασία επαναλήφθηκε δύο ημέρες μετά.
Στη 2η συνεδρίαση του ΔΣ της Β’ ΕΛΜΕ, που έγινε την Πέμπτη 22-12-2016, στην οποία προβλέπονται δυο ψηφοφορίες με απόλυτη πλειοψηφία και μια 3η με σχετική, καμία παράταξη δεν έθεσε υποψηφιότητα εκτός της ΑΕΚ, με το πλαίσιο που καταθέσαμε στη 1η συνεδρίαση, δηλαδή: ΟΧΙ:
- Στα μνημόνια, την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ και τη διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης, Υγείας και Πρόνοιας.
- Στην Αξιολόγηση-κινητικότητα-καθήλωση μισθού και στις απολύσεις
- Σε συγχωνεύσεις και καταργήσεις τμημάτων Γεν. Παιδείας
- Στο κλείσιμο Τομέων ΕΠΑ.Λ, σε μαθητεία και κατάρτιση
- Στην οικονομική εξαθλίωση των καθηγητών
- Στην υποταγή του ευρώ και των καπιταλιστικών ολοκληρώσεων
- Στον κυβερνητικό συνδικαλισμό
Από την αρχή της διαδικασίας η ΔΑΚΕ φανέρωσε τη σύγχυση που έχει τόσο σε συνδικαλιστικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο, αν και παλιά κυβερνητική δύναμη. Αρνήθηκε ως 1η δύναμη να διαμορφώσει τις εξελίξεις στη Β’ ΕΛΜΕ και επέλεξε με την άρνηση και το λευκό το ρόλο του ουραγού. Κρυμμένη πίσω και από τις εσωτερικές αδυναμίες και έριδες που έχει, και προκειμένου να αποφύγει να γίνει η αιχμή του δόρατος στον κομματικό της φορέα, τη Ν.Δ., η οποία υπερασπίζεται τα μνημόνια και όλα αυτά που επιβάλλουν οι δανειστές στην εκπαίδευση (αξιολόγηση – απολύσεις – κινητικότητα – κατάργηση διορισμών, κλείσιμο σχολείων, μαθητεία-κατάρτιση, κολέγια, ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης κ.λπ.), αδιαφόρησε για το σωματείο και όλους τους συναδέλφους που την εξέλεξαν. Αντί να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους, οδηγούν τη Β’ ΕΛΜΕ σε μεγαλύτερη περιπέτεια απ΄ ότι την προηγούμενη περίοδο.
Οι συνάδελφοι της ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ δήλωσαν ουραγοί (γιατί έχασαν την κυριαρχία, όπως είπαν) και περιορίστηκαν αναλογικά στη Γραμματεία, ενώ δεν τόλμησαν να πουν κουβέντα για την πορεία του σωματείου και την πολιτική πραγματικότητα, που έχει διαμορφώσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Δήλωσαν μόνο ότι δεν μπορούν να συγκλίνουν με το δικό μας πλαίσιο, αφενός γιατί δε θεωρούν ότι τα πράγματα είναι άσχημα και αφετέρου διότι για όλη τη σημερινή πραγματικότητα δε φταίει η υποταγή στο ευρώ και οι καπιταλιστικές ολοκληρώσεις ούτε και ο ΟΟΣΑ. Έτσι, ψήφισαν λευκό για τον Πρόεδρο, προφανώς εξυπηρετώντας τη σχετική υπεροχή των 2 ψήφων της ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ. Προφάσεις εν αμαρτίες! Ο νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός από τη μία και η ιδιοτέλεια και η εμπάθεια από την άλλη οδήγησαν σε μία τυπική συγκρότηση Δ.Σ., για να εξασφαλίσουν τη συναίνεση και την απραξία της ΕΛΜΕ, ώστε να περάσουν ευκολότερα τα νέα μέτρα του Γαβρόγλου. Ήδη μεθόδευσαν κεντρικά την μετονομασία της ΤΕΕ σε Επαγγελματική Εκπαίδευση Κατάρτιση (ΕΕΚ) και τώρα προσπαθούν να οργανώσουν τμήματα μαθητείας, προς ικανοποίηση των προαπαιτούμενων για τη 2η αξιολόγηση και ενόψει του ΕΣΠΑ. Μάταια όμως. Οι συνάδελφοι ειδικοτήτων γνωρίζουν ότι το πρόβλημα είναι βαθύτερο στην ασθμαίνουσα αγορά εργασίας και οι 7 εργαστηριακές ώρες είναι σταγόνα στον ωκεανό, μετά την κατάργηση τομέων και τμημάτων των ΕΠΑΛ. Αυτά, με πρόεδρο από την ΑΕΚ, όπως καλά γνωρίζουν οι Μέντορες της κυβερνητικής ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ και οι νεόκοποι της ΔΑΚΕ, δεν θα μπορούσαν να γίνουν αποδεκτά ως θέσεις της ΕΛΜΕ.
Το ΠΑΜΕ στην όλη υπόθεση (εκτός του ότι η γραμμή του για αναλογικό προεδρείο χωρίς αυτούς πλήγηκε με τον πιο τραγικό τρόπο, αφού οι δύο πρώτες παρατάξεις ΔΑΚΕ και ΣΥΜΜΑΧΙΑ δε δέχονταν να είναι υποψήφιοι για τη θέση του Προέδρου), ανακάλυψε, μετά από τη μεταπολίτευση και τον συνδικαλιστικό Νόμο 1264/82 που λειτουργεί και η Β’ ΕΛΜΕ, ότι η σχετική πλειοψηφία στις ψηφοφορίες για τη συγκρότηση του Δ.Σ. εκφυλίζει το σωματείο!!! Ξεχνά, βέβαια, να πει οι δύο και τρεις απεργιακές συγκεντρώσεις στο Αγρίνιο συσπειρώνουν ή αποδυναμώνουν τα συνδικάτα και το απεργιακό μέτωπο κατά των αντεργατικών και αντιεκπαιδευτικών πολιτικών; Στην Ε’ ΕΛΜΕ Αθήνας γιατί δεν πρότεινε αντιπροσωπευτικό προεδρείο μήπως γιατί πρώτη δύναμη (απόλυτη πλειοψηφία) είναι οι Παρεμβάσεις; Εκτός αυτών, η μόνιμη εκπρόσωπος της Αγωνιστικής Συσπείρωσης – ΠΑΜΕ – προχώρησε ακόμη παραπέρα, την ώρα που αποχωρούσε από την διαδικασία, επιτέθηκε στον εκπρόσωπό μας με σκαιό τρόπο, με φράσεις, όπως «προβοκάτορας», «γυρολόγος», λέγοντας ότι τα έχουμε βρει με τη ΔΑΚΕ για τη θέση του Προέδρου και άλλα τινά επαναστατικά τσιτάτα, με περίσσια έπαρση, φοβούμενη προφανώς μήπως και εκλεγούμε με μία (1) ψήφο στη θέση του Προέδρου. Αλήθεια, η εκλογή Προέδρου με 2 ψήφους είναι, συνάδελφοι του ΠΑΜΕ, δημοκρατικός συγκεντρωτισμός; Γιατί δεν μιλούν τώρα για εκφυλισμό του σωματείου; Τελικά, οι συνάδελφοι αυτοί θέλουν την αγωνιστική δράση και συσπείρωσή τους στο σωματείο που εκλέγονται ή την (ντε και καλά) υποταγή της ΕΛΜΕ στο ΠΑΜΕ; Εμείς δε θα σας πούμε ότι η κομματική σας γραμμή είναι λαθεμένη, αλλά οφείλουμε να σας θυμίσουμε ότι κάτι τέτοιο δεν αναφέρεται κάπου στην 3η διεθνή, απ’ όπου και εσείς εμφορείται, τουλάχιστον στις διακηρύξεις σας.
Εμείς, μπροστά σε όλον αυτόν τον οχετό των ύβρεων και των συκοφαντιών, παραιτηθήκαμε και προτείναμε την εκπρόσωπο του ΠΑΜΕ για Πρόεδρο στη Β΄ ΕΛΜΕ, με προγραμματική σύγκλιση για αριστερό Προεδρείο μαζί και με τη ΣΥΜΜΑΧΙΑ, παρά τις μεγάλες διαφωνίες μας, προκειμένου να προστατέψουμε την ΕΛΜΕ και τον κλάδο, κάτι που όχι μόνο δε δέχθηκε η συναδέλφισσα, αλλά συνέχισε να μας υβρίζει και να απαξιώνει τους πάντες, εκτός από την κομματική της γραμμή.
Κατά την ψηφοφορία το ΠΑΜΕ αποχώρησε και το αποτέλεσμα ήταν να λάβει 2 ψήφους για τη θέση του Προέδρου ο εκπρόσωπος της ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ (Καρανίκας) έναντι 1 ψήφου που έλαβε ο υποψήφιος της ΑΕΚ, ενώ υπήρξαν και 5 λευκά (ΔΑΚΕ και ΣΥΜΜΑΧΙΑ) σε σύνολο 8 ψηφισάντων.
Στη συνέχεια δηλώσαμε ότι δε θα διεκδικήσουμε καμία άλλη θέση στο Προεδρείο, τη στιγμή μάλιστα που το προγραμματικό μας πλαίσιο δεν έγινε αποδεκτό από καμία παράταξη, και ότι δε θα δώσουμε ψήφο σε κανέναν συνάδελφο για τις θέσεις που προβλέπει το καταστατικό.
Αποτέλεσμα ήταν στη θέση του Αντιπροέδρου να εκλεγεί συνάδελφος από τη ΔΑΚΕ (Κατσίφας) με 5 ψήφους και 3 λευκά (ΑΕΚ λευκό), ενώ το ΠΑΜΕ είχε αποχωρήσει όπως προαναφέραμε.Στη δε θέση του Γραμματέα εκλέχτηκε μέλος από τη ΣΥΜΜΑΧΙΑ με 7 ψήφους (ο συνάδελφος Τσούκας). Όλο δηλ. το μνημονιακό μπλοκ της ΕΛΜΕ μαζί (!)
Προκειμένου η συγκρότηση να είναι νόμιμη, υπολείπονται να εκλεγούν πρώτα ο Ταμίας, που δε θέλει να αναλάβει κανένας τους (καθότι έχει λίγη δουλίτσα η θέση αυτή) και ο Οργ. Γραμματέας. Μπροστά στον εκφυλισμό και σε πιθανές νέες παραιτήσεις μελών του Δ.Σ., ζητήσαμε τη διακοπή του συμβουλίου, το οποίο ο Προεδρεύων (αν δεν έχει παραιτηθεί και ο ίδιος) οφείλει να συγκαλέσει εντός 20ημέρου, για να ολοκληρωθεί νόμιμα η συγκρότηση του Δ.Σ. της Β’ ΕΛΜΕ. Πάντως, η καλή μέρα (για προσφορά) από το πρωί φαίνεται λέγανε οι παλιότεροι.
Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς
Η σύγκλιση –συγκυβέρνηση- των προσκυνημένων μνημονιακών δυνάμεων ΝΔ (ΑΝΕΛ)–ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ–ΣΥΡΙΖΑ (με κεντρικό) ξέπλυμα τη Χρυσή Αυγή, περνάει και από τον παραμορφωτικό καθρέφτη των σωματείων.
Οι εκλογές στη Β΄ ΕΛΜΕ Αιτωλ/νίας και η συγκρότηση του Δ.Σ, αν μη τι άλλο, έδειξαν τα όρια της μετακίνησης μέσα στη δυναμική της πρόσκαιρης και ευαίσθητης ισορροπίας – ακινησίας.
Έτσι, στην ουσία δεν άλλαξαν και πολλά πράγματα στο μίγμα του προεδρείου του σωματείου. Η ΔΑΚΕ άφησε τον Πρόεδρο (όπως και όλες οι άλλες δυνάμεις) στους εκκολαπτόμενους σωτήρες (η επόμενη θέση τους είναι αυτή των αξιολογητών, μετά τη βλακεία που ακούγεται για περιορισμό στις θητείες των Δ/ντών) και μοιράστηκαν τα υπόλοιπα για τον τύπο. Έτσι το δίδυμο ΔΑΚΕ-ΣΥΜΜΑΧΙΑ, με οδηγό τη ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ και απόντος του ΠΑΜΕ, ναρκοθέτησαν (για μια ακόμη χρονιά) τη λειτουργία της ΕΛΜΕ. Η ΑΕΚ, εκπροσωπώντας μια τελείως άλλη λογική στο σωματείο και τον κλάδο, έθεσε υποψηφιότητα για τη θέση του Προέδρου, απέναντι στη διάλυση και την υποταγή στον κυβερνητικό συνδικαλισμό και τον αναχωρητισμό, γνωρίζοντας ότι η χρυσή εφεδρεία υπάρχει και (όπως αποδείχθηκε) τους έσωσε. Γνωρίζοντας επίσης ότι δεν θα είχε καμιά τύχη η υποψηφιότητά μας, θεωρήσαμε ότι αυτή ήταν μια αναγκαία πολιτική πράξη, την οποία, δυστυχώς, οι συναγωνιστές του ΠΑΜΕ δεν μπορούν να κατανοήσουν.
Η Αγωνιστική Ενότητα Καθηγητών – ΑΕΚ – πάλι πυξίδα του Σωματείου
Να ανταμώσουμε ξανά με τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τους ζωντανούς φορείς της περιοχής. Να συγκροτηθεί ένα πλατύ παλλαϊκό αντιμνημονιακό μέτωπο με τους εκπαιδευτικούς το Εργατικό Κέντρο Αγρινίου, τον Εμπορικό Σύλλογο και όλες τις κινήσεις, πρωτοβουλίες πολιτών που δραστηριοποιούνται στην κατεύθυνση ανατροπής αυτής της εξαρτημένης πολιτικής από την γερμανική ΕΕ, το ΔΝΤ και το ντόπιο κατεστημένο, που εξαθλιώνει και περιθωριοποιεί την πλειοψηφία της κοινωνίας, ζητήσαμε στις προγραμματικές μας δηλώσεις-θέσεις κάτι που δεν δέχθηκε καμία παράταξη κατά την συγκρότηση του Δ.Σ. της Β΄ΕΛΜΕ Αιτωλ/νίας
Από ένα τέτοιο Δ.Σ δεν περιμένουμε τίποτε. Παρόλα αυτά οι συνάδελφοι στηρίζουν την ΑΕΚ για το ρόλο της ως αξιωματική αντιπολίτευση στο σωματείο, ως διακριτή υπαρκτή εναλλακτική πρόταση αλλά και ως πυξίδα των βαθύτερων αναλύσεων και των αναγκαίων αγώνων. Όμως η έλλειψη κινήματος τοπικά και σε ευρεία κλίμακα και μαζί συλλογικών διαδικασιών δυσκολεύει για την ώρα τα πράγματα. Προς το παρόν παλεύουμε συλλογικά για να μπούμε στους μεγάλους συλλογικούς αγώνες, χωρίς να παραμερίζουμε τους «μικρούς», που αφορούν σπουδαίες αναγκαιότητες και ειδικές κινητοποιήσεις.
Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, για να βγούμε από την καπιταλιστική βαρβαρότητα και να συνεχίσουμε το διαχρονικό αγώνα των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού για την κοινωνική ισότητα, χωρίς την οποία θα τρώμε στο διηνεκές ο ένας τις σάρκες του άλλου, για να πλουτίζουν τα μικρά και τα μεγάλα αφεντικά μας. Ένας καλύτερος κόσμος είναι αναγκαίος, εφικτός και αναπόφευκτος, ένας καλύτερος κόσμος προσπαθεί να γεννηθεί, φτάνει να τον κατανοήσουμε, να τον σχεδιάσουμε στη βάση της κοινωνικής ισότητας και να τον πραγματοποιήσουμε, δίνοντάς του τη μορφή της άμεσης δημοκρατίας, της αταξικής κοινωνίας και του οικουμενικού ουμανιστικού πολιτισμού. Στο δρόμο αυτό χάσαμε και αρκετούς φίλους μας. Δεν πειράζει όμως. Δεν είναι προσωπικό το θέμα, με την ιστορία τέθηκε το στοίχημα.
Άρα, πρέπει να βγάλουμε συμπεράσματα:
- Όσο δεν παίρνει ο κόσμος της Εκπαίδευσης θέση μάχης, μέσα από μικρές και μεγάλες κινηματικές διαδικασίες και συνελεύσεις, η κατάσταση θα σύρεται συνεχώς σε χειρότερες θέσεις.
- Όσο η πλειοψηφία του κλάδου δεν απεμπλέκεται από τις κατεστημένες και υποταγμένες συνδικαλιστικές δυνάμεις, όσο δε σταματάει αυτούς που δε θέλουν την πραγματική ενότητα του σωματείου αλλά τη δημοσιοϋπαλληλικού τύπου συνδικαλιστική διαχείριση και «συνδιαχείριση», χωρίς να ανοίγουν ποτέ όλη την βεντάλια του προβλήματος, θα οδηγούμαστε ίσως σε μικρούτσικες νίκες και βεβαίως σε μεγάλες ήττες.
- Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση (ΤΕΕ) –που πλέον μεταβάλλεται βάσει επιταγών των Ε.Ε-ΟΟΣΑ σε Επαγγελματική Εκπαίδευση Κατάρτιση – ΕΕΚ). Επί δύο συναπτά έτη βάλλονται ένα ένα τα ΕΠΑΛ, αλλά το προεδρείο – πλειοψηφία του σωματείου (ΣΥΜΜΑΧΕΙΑ -ΔΑΚΕ – ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ) δεν έδωσε καμία μάχη για τα τμήματα των τομέων που καταργήθηκαν στα ΕΠΑΛ της περιοχής μας, πόσο μάλλον για τις μετακινήσεις των συναδέλφων, για το ωράριο κ.λπ., καθώς και για τα θέματα της Γενικής Παιδείας. Το ΠΑΜΕ, τέλος, σε όλα αυτά είναι συχνά σε άλλη «πλατεία»…
- Καθοριστικός πλέον γίνεται ο ρόλος της ΑΕΚ, ως μάχιμης Παρέμβασης εντός και εκτός του Δ.Σ. στα συνδικαλιστικά πράγματα, αλλά και όσων συναδέλφων βγουν από την «αδράνεια» που μας καθηλώνει η διετής διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ο «φόβος» του Κυριάκου.
- H ΑΕΚ και οι ανυπότακτοι συνάδελφοι που μας στηρίζουν με εκπροσώπηση πλέον στο Δ.Σ., ανανεωμένη πλέον και έμπειρη, συνδέοντας το συνειδητό με το αυθόρμητο, θα καταθέτει το επόμενο διάστημα και σε κάθε ευκαιρία προτάσεις που θα ξεφεύγουν από την καθήλωση των τελευταίων ετών, όπου την κύρια κεντρική ευθύνη στην ΟΛΜΕ έχουν ΣΥΡΙΖΑ (ΣΥΜΜΑΧΙΑ) και ΝΔ (ΔΑΚΕ).
- Τέλος, μιλάμε για ενότητα στη βάση του αγώνα, που είναι ο αναγκαίος όρος ανάπτυξης διεργασιών και κινήματος διεκδίκησης των δικαιωμάτων μας, σε αντίθεση με την κάλπικη εκλογική ενότητα, που έχει αποδειχτεί ότι συνήθως φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα.
- Μετά το ξεδίπλωμα της (αντι) μεταρρύθμισης του συστήματος (ΟΟΣΑ – ΕΕ –ΔΝΤ-κυβέρνησης) από την πολιτική ηγεσία του Υπ. Παιδείας και όχι μόνο, «ο κύβος ερρίφθη» πλέον για όλους μας.
Άντε και του χρόνου, συνάδελφοι (…)
Αγρίνιο, 22 -12-2016
Α.Ε.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου