Δεν είχαν μείνει ούτε οι δημοτικοί σύμβουλοι, πόσο μάλλον οι
κάμερες που θα κατέγραφαν το γεγονός και θα το έκαναν κτήμα και της μεγάλης πλειοψηφίας του αδάμαστου λαού που καταναλώνει μόνο εικόνα.
Ο αδερφός του Επισμηναγού (Αντιπτέραρχου πλέον) Βασίλη Παναγόπουλου που έπεσε στο καθήκον από φίλια πυρά στην Κύπρο ήταν στην αίθουσα και παρά τις συνεχείς εκκλήσεις δεν ήθελε να μιλήσει. Είχε έρθει για να επισημοποιηθεί η παράδοση των μεταλλίων του ήρωα αδερφού του στο Αγρίνιο, ήταν συγκινημένος, φαινόταν.
Τελικά μίλησαν άλλοι για λογαριασμό του.
Μπροστά του τσακώθηκαν ο δήμαρχος κ. Παπαναστασίου με τον πρώην δήμαρχο Παύλο Μοσχολιό για το ποιος έπρεπε να έχει ήδη φτιάξει μουσείο για τέτοια εκθέματα. Ετούτοι που δεν έχουν κάνει κάτι από όταν ανέλαβαν;Ή οι άλλοι που είχαν τόσες δεκαετίες και δεν έκαναν;»Επί Θύμιου Σώκου έγινε η προτομή του Παναγόπουλου, άσε που εμείς σας παραδώσαμε χώρο για μουσείο».»Ένα χρόνο έχουμε που το συζητάμε το θέμα και ήδη βρήκαμε χώρο να βάλουμε τα μετάλλια».Και δώστου φωνές και οιμωγές.
Μετά ήρθε και ο τσακωμός Παπαναστασίου-Καζαντζή.»Τόσο καιρό τι έκανες για το θέμα; Ούτε αυτό δεν μπόρεσες να κάνεις;». «Σε σένα το είχα αφήσει, εσύ το είχες αναλάβει, όπως κι άλλα, μόλις το ανέλαβα εγώ έγινε, είχες τον νου σου να δημιουργήσεις προβλήματα».
Και δώστου φωνές, ειρωνεία και φαγωμάρα…
Όποιος ήταν παρών στο σκηνικό περίμενε μια λύτρωση.Έβλεπε τον ηλικιωμένο κύριο να προσπαθεί να καταλάβει τι είναι όλο αυτό που παρακολουθεί στο όνομα του αδερφού του. Δεν ήρθε η λύτρωση, κάποια στιγμή «ξεφόρτωσαν» οι πρωταγωνιστές έγινε τσάτρα-πάτρα μια ψηφοφορία και το δημοτικό συμβούλιο αποδέχτηκε παμψηφεί να πάρει τα μετάλλια του αδικοχαμένου παιδιού της πόλης.
Ο κ. Αδάμης πρόλαβε να πει ένα καλό, ότι «έχει κι άλλους ήρωες η πόλη και κάποτε πρέπει να δούμε πως θα τους τιμήσουμε». Αλλά δεν διασκεδάστηκαν οι εντυπώσεις.
Η μόνη λύτρωση που θα υπήρχε για τα χάλια μας θα ήταν να μπορούσε να ακουστεί από ψηλά ο Βασίλης Παναγόπουλος στον αδερφό του να σηκωθεί να φύγει από κει μέσα και να κρατήσει τα μετάλλια δικά του, γιατί αυτά τα πράγματα δεν ανήκουν σε όλους τελικά. Είναι μόνο για όποιον καταλαβαίνει. Κι όποιος καταλαβαίνει, τουλάχιστον εκείνη την ώρα, το κόβει. Βάζει ένα φραγμό, από σεβασμό κι από συστολή…
η συντακτική απελπισμένη μονάδα του agriniopress.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου