Τον Ιούνιο του 1992, είχα καλύψει ως νέος ρεπόρτερ το θέμα της πτώσης του Mirage F-1 και του χαμού του Νίκου Σιαλμά, κατά τη διάρκεια αερομαχίας στο Αιγαίο.
Ο νεαρός Υποσμηναγός Νίκος Σιαλμάς αναχαίτιζε δύο τουρκικά F-16.
Μάχη άνιση… Στους διαδρόμους του ΓΕΑ είχε ακουστεί ως “παράπονο” όχι ως κατηγορία από πτέραρχους η άποψη ότι “δεν έπρεπε να επιμείνει στην αερομαχία”. Η ψυχρή λογική αυτό έλεγε…
Δεν υπάρχει Έλληνας πιλότος της ΠΑ που θα σκεφτόταν έτσι…Μπορεί να είναι κόντρα στην λογική που οι ανώτεροι αξιωματικοί κι εμείς οι δημοσιογράφοι επικαλούμαστε από την ασφάλεια των γραφείων μας, αλλά “εκεί πάνω” τα δεδομένα είναι άλλα…
Οι Έλληνες χειριστές της ΠΑ, γαλουχήθηκαν με την “πεποίθηση νίκης” στον εναέριο χώρου του Αιγαίου. Πετούσαν και πετούν έχοντας τη λογική ότι υπερασπίζονται το δίκαιο. Κι αυτό παρέχει δύναμη και αυτοπεποίθηση.
Οι πιλότοι μας δεν έχουν στις επιλογές τους την ήττα όταν πετούν στο Αιγαίο. Ακόμη κι αν βρίσκονται στο χειριστήριο ενός παλαιού αεροσκάφους κι έχουν απέναντι έναν αντίπαλο που υπερτερεί, δεν θα επιλέξουν τη “στροφή”, αλλά θα σκεφτούν τη “πατέντα” που θα κάνουν για να βρεθούν πίσω από τον Τούρκο. Τις περισσότερες φορές το πετυχαίνουν.
Ο Νίκος Σιαλμάς πέταξε όπως είχε εκπαιδευτεί να πετά. Και δεν αναφερόμαστε στην σωματική του εκπαίδευση ,αλλά στη ψυχική και πνευματική.
Μια λεπτομέρεια από εκείνη τη μαύρη μέρα που ίσως δεν είναι τόσο γνωστή και δείχνει την διαφορά που υπάρχει πολλές φορές ανάμεσα σ΄ αυτούς που μάχονται και σ΄ αυτούς που παίρνουν αποφάσεις στα μετόπισθεν.
Το “ζευγάρι” του Νίκου Σιαλμά διατάχθηκε να επιστρέψει αμέσως στη βάση του… Ο Υποσμηναγός έμεινε αρκετή ώρα μόνος στη θάλασσα του Αιγαίου που υπερασπίστηκε με τόσο πάθος…Εκείνος πάλεψε πέρα από τα όρια στον αέρα αλλά στην Αθήνα επικράτησε πάλι η “λογική” που λέει “αποφυγή κλιμάκωσης”… Χρόνια μετά το ξαναζήσαμε με τον Κώστα Ηλιάκη…
militaire.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου