Στην θρησκευτική αυτή γιορτή του πασίγνωστου θαυματουργού Μοναστηριού με την παμπάλαια φήμη και ακτινοβολία οφείλεται και το τριήμερο και ξακουστό από παλιά κοσμικό πανηγύρι.
Ένα πανηγύρι που πριν από χρόνια κρατούσε τον παραδοσιακό του χαρακτήρα και ήταν το μεράκι των απανταχού της γης Αγγελοκαστριτών - σωματική και ψυχική ανάπαυλα μες το κατακαλόκαιρο -.
Στον Αρμαγεδδώνα όμως της εποχής, πάει σβήσαν σιγά-σιγά και τα πανηγύρια. Τα έφαγε κι αυτά αρχικά η εξέλιξη, για να τ’ αποτελειώσει πια η κρίση, κι έμεινε μόνο η ανάμνηση στη σκέψη των μεγαλυτέρων που αντηχούσε του Βασιλόπουλου και του Σαλέα το κλαρίνο, νύχτα στις γειτονιές και στα ρουμάνια του χωριού, στιγμές που έχουν αιχμαλωτίσει από τότε τις καρδιές μας.
Θα μου πείς τι λες ρε φίλε, εδώ σαρώθηκαν τα πάντα, τι πανηγύρια και κλαρίνα τσαμπουνάς; Και δίκιο θα ’χεις. Βιώματα όμως αδερφέ, βιώματα, που κατατρώνε σαν σαράκι το μυαλό και την καρδιά. Γιατί σίγουρα ήταν καλλίτερες εκείνες οι παλιές καλές και πιο αθώες εποχές.
Χρόνια πολλά απ’ το πανηγύρι μας απανταχού Αγγελοκαστρίτες. Ο χρόνος κάνει τη δουλειά του μα ο Παντοκράτορας πάντα θα ευλογεί το διάβα μας.
Μπούτιβας Κώστας - Καστρινός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου